Odin schreef:Er zijn al een hele hoop tips gegeven waar je vast wel wat mee kunt, maar misschien heb je nog wat aan mijn tips:
- Maak het halstertouw (moet wel een lange zijn!) vast aan de ring aan de zijkant van je paard zijn neus, aan de rechterkant. Dan het touw achter zijn oren langs geleiden en linksvoor weer door de ring aan de zijkant van het halster heen halen (bij de neusriem dus ook weer). Dan kun je een heel klein rukje geven, waarna je gelijk weer los moet laten. Dus geen druk erop houden dan gaat hij ws alleen maar tegenspannen! Bij iedere pas die je paard de klep op doet en voorwaarts wil belonen met je stem.
- Blijf in ieder geval rustig! Dus niet oefenen als je eigenlijk nog iets anders te doen hebt, en ook niet als je echt weg moet met je paard. Ik zou ook niet te vaak oefenen, dan wordt hij er juist steeds extra op gewezen dat het misschien eng en niet doodnormaal is.
- Voer gebruiken om te belonen!
- Oefenen met laden als je paard al zijn beweging gehad heeft, dan is hij geestelijk en lichamelijk al wat moeier en hopelijk minder snel geneigd trucjes uit te halen.
Mijn paard heeft ook enorm veel moeite gegeven met laden, maar door veel geduld, af en toe een duidelijke correctie (dmv het halstertouw achter zijn oren) en vooral een hoop belonen als hij erop stond heb ik het nu voor elkaar dat hij er gewoon weer inloopt!
Het is niet een kwestie van een dagje voordat het je zal lukken, maar je geduld zal vast uiteindelijk beloond worden!
Heel veel succes ermee.
de reaktie van mijn paard lijkt (leek) heel erg op die van jou, bij de minste dwang wordt hij ècht koppig en kan je naar medewerking fluiten!!
wat ik heb gedaan (en nog steeds verder oefen) sluit heel goed aan bij odin's methode, maar toch nog een nuance:
je werkt bij voorkeur met een fijn touwhalstertje, omdat ze daarmee heel secuur de druk achter de oren voelen toenemen als je wat trekt.
je gaat eerst weg van de trailer oefenen, maar wel met iets op de grond bv. waar hij niet graag op stapt. en je leert hem hoe je met het touwhalster werkt:
stel, jij doet een stap naar voren, maar hij volgt niet. dan zet je eerst lichte en dan iets toenemende druk op het halster. hij gaat geheid achteruit, want hij weet: druk op het halster ontkom je door met je eigen kracht de baas mee te trekken, dan geeft die het halstertouw mee (= wordt het losser). dáár zit dan de clou: je stapt mee achteruit met je paard, al was het 1 km, EN JE HOUDT DEZELFDE DRUK OP HET HALSTER!!!!!). er komt zéker een moment waarop hij even stopt, EN DAN LOS JE DE DRUK ONMIDDELLIJK en beloont met je stem.
hetzelfde ritueel oefen je dan vanaf het begin van de laadklep, en laat hem dan maar achteruitgaan, maar LOS DE DRUK NIET!! stopt hij, of nog beter doet hij een stapje voorwaarts: onmiddellijk ontspannen leidtouw en belonen. enz. enz. enz.
de eerste keren kan het ècht lang duren en wordt het vast de processie van echternach: één stapje voorwaarts, twee achterwaarts. gaat hij achterwaarts: wéér druk!
de mijne had het binnen de kortste keren door dat weerspannigheid hem dus niks opleverde, maar het stapje voor stapje op de trailer gaan des te meer.
en ja, als hij er op staat ligt er altijd lekkers in z'n voerbak. hij móet er dan wel op, maar zo wordt het tenminste leuk moeten!!
je snapt al: de eerste keren moet je er echt wel tijd voor uittrekken! en weet je: je laat hem lekker het voer opeten in de trailer, maar vóór hij het helemaal op heeft laat je hem er weer afgaan. dan denkt hij net: hé, ben je mal, ik was nog niet klaar, óp die trailer moest ik staan!
maar houd je vader maar een jaartje bij het trailerladen weg.......