Misschien kunnen jullie je nog herinneren dat ik een paar weken heb verteld over mijn dilemma: Muppet houden of verkopen nadat hij man op srtaat per ongeluk had geraakt met bokken. En nog wat meer incidentjes...
Mijn oom heeft een nieuwe eigenaar gevonden, klinkt echt op en heel goed. Morgen wordt hij gekeurd....
Ik heb de afgelopen weken al slecht geslapen en mezelf vaak in slaap gehuild. Vannacht was helemaal een doffe ellende. Ik ben aan de ene kant heel blij, want ik heb een onwijs goed adres voor hem, daarvan ben ik overtuigd. Daarnaast is hij ZO uniek! Ik heb nog nooit zo genoten en zoveel geleerd en gehouden van een paard. Zo sensibel, zo'n sterk karakter, zo'n gezellig paard. Elke minuut vond ik het fijn bij hem te zijn. En hoewel het zo'n pijn doet en ik hem vre-se-lijk ga missen, ben ik blij dat ik zo'n paard heb mogen ervaren. Want ik denk dat er veel mensen zijn die nooit zullen ervaren dat zulke bijzondere paarden bestaan. Ik ben ook wel bang dat mijn volgende paard niet aan hem kan tippen, maar ja. Daar doe ik dan toch mijn best maar voor. Nu is het afscheid nemen, en eerlijk gezegd weet ik nog niet hoe. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om hen voor de laatste keer een knuffel te geven en weg te moeten lopen. Ik wou alleen nog een ding kwijt: Muppet: bedankt. Degene die jou nu krijgt is rijk! Heel rijk. Ik houd van je en zal je nooit vergeten.