Pipo schreef:Stukje wantrouwen in de mens vind ik helemaal niet erg, ook niet als ik lesgeef. Betekend dat iemand nadenkt met wat hij of zij doet. En daar kritische vragen over stelt. Vaak komen dat soort mensen juist het verst in het leven, ze nemen niet klakkeloos alles maar aan, maar proberen zelf na te denken en daar wat mee te doen.
Dat is in mijn ogen ook de enige manier om wat te leren. Want je ziet te vaak dat het paard best redelijk in de les loopt, maar vervolgens thuis niet meer te rijden is. Te veel instructeurs laten hun leerlingen niet nadenken, en kauwen alles voor. Paardrijden kun je soms beter een denksport noemen................
Dus mensen die kritische vragen stellen, ik heb er niet zo moeite mee! Tenzij het mensen zijn die alleen maar reageren maar zelf niet kunnen onderbouwen hoe of wat.
Hier ben ik het dus mee eens. Ik neem ook absoluut niet klakkeloos aan wat er gezegd wordt en ik ben wat dit betreft dus door schade en schande wijs geworden in de loop der jaren!!
Maw ik neem over wat blijkt te werken en de rest laat ik links liggen. Ik stel ook graag kritische vragen, maar die moeten wel een basis hebben. Ik stel de vragen dus niet om het stellen van de vragen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Mocht ik me in een clinic bevinden en is er iets dat me niet aanstaat en staat vervolgens de uitleg me ook niet aan, dan doe ik het dus gewoon niet!! Ik doe dit echter heel low profile. Je weet wel: Ik ga een beetje naar achter in de groep en hoop dat ze snel met de volgende stap beginnen. Dit heeft tot nu toe nog geen conflicten en/of irritaties opgeleverd.
Per slot van rekening moet ik nog heel lang met mijn paarden/ponies vooruit.
Als basis moet hierbij wel opgemerkt worden dat ik in basis overal voor open sta maar zoals al gezegd: ik blijf wel zelf nadenken.