Vandaag ben ik voor het eerst in 9 jaar weer eens van een paard afgeklettert! Gelukkig was ik het vallen nog niet verleerd...

Ik reed met Odin in de buitenbak. Angsthaas als hij is, is hij daar altijd gespitst op ieder geluidje en vreemde dingen. Achter de bak is een sloot, en daarachter de golfbaan.

Ik was heerlijk aan het rijden, Odin deed goed zijn best en was behalve een beetje stoer toch heel goed te rijden. Ik was aan het galopperen in de rechtergalop en besloot eens te proberen of hij om wilde springen naar de linkergalop op de diagonaal. De eerste keer ging dat gelijk goed (daar was ik echt verbaasd over want ik had dit al een hele tijd niet gedaan) dus ik besloot het nog een keertje te doen.

Toen Odin weer omsprong, hoorde hij blijkbaar iets in de sloot, of gebeurde er iets op de golfbaan, want hij schrok enorm en sprong minstens een meter opzij terwijl hij galoppeerde! Tsja, en dat kon het inmiddels wat minder soepele lijf van mij niet meer volgen! Ik probeerde me nog aan de teugels vast te houden, maar ik was al onderweg naar het zand dus heb ik maar (iets te laat gezien mijn pijnlijke pink) losgelaten. Odin wilde me het liefst ontwijken, maar raakte me nog net met zijn achterbenen. Gelukkig niet in mijn gezicht of zo, maar op mijn been, mijn laars is geschaafd maar mijn been is helemaal ongehavend gelukkig!

Nou, ik weet nu weer wat vallen is! Gelukkig was ik het nog niet verleerd en is het op een gekneusde pink goed afgelopen. Ben er ook gelijk weer opgeklommen en heb gewoon lekker doorgereden.

De anderen in de bak moesten uiteindelijk (toen ze zagen dat ik niets mankeerde) wel heel hard lachen, want het zag er nogal komisch uit!

Voorlopig houd ik het maar weer op de gewone B- en L-oefeningen en stel het changeren in de buitenbak voorlopig maar weer uit!

Gelukkig maar dat je goed terecht bent gekomen. Zo zie je maar weer, je weet het maar nooit
Nou, hopelijk duurt het weer 9 jaar

Groetjes Nair

9 jaar niet vallen is wel lang zeg! Hoe doe je dat? haha, maar goed dat je geen erge verwondingen hebt opgelopen ofzo...

Ach ja, dat gebeurt iedereen wel eens. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Ik was al 15 jaar niet van een paard gevallen en was blij dat ik er toen weer eens vanaf viel. Je angst om te vallen wordt volgens mij anders steeds groter.

Ik houd toch liever mijn paardje tussen mij en de grond
Gelukkig ben je goed neergekomen, ik hoop dat je er zelf ook nog om kunt lachen!

Fitzroy schreef:

Ach ja, dat gebeurt iedereen wel eens. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Ik was al 15 jaar niet van een paard gevallen en was blij dat ik er toen weer eens vanaf viel. Je angst om te vallen wordt volgens mij anders steeds groter.

Ja, dat idee heb ik ook hoor. Maar ik was gelukkig het vallen nog niet verleerd! En ik was ook blij dat Odin geen bokje na gaf of zo, en me dan per ongeluk echt geraakt had. Hij deed echt zijn uiterste best om mij te ontwijken!

Het gekke is eigenlijk dat ik wel vreemdere dingen uitgezeten heb, een paar maanden geleden. Toen was hij bijna niet te rijden, schrok hij al van een vlieg bij wijze van spreken en dan ging hij of heel erg hard achteruit rennen en dan opeens omdraaien, of als een speer al bokkend er vandoor. Toen was ik regelmatig mijn beugels kwijt, maar bleef ik er gewoon wel op zitten! Vreemd...

Maar als ie al een tijdje zo gek doet, reken je erop. Nu was je natuurlijk totaal onvoorbereid en geconcentreerd op dat changement.

Tja het is mij na jaren vorig jaar ook 2x kort achter elkaar gebeurd. Sugar schrok van een zwijn in de struiken en sprong naar rechts. Nou hing ik na die ene sprong nog wel ergens halverwege, maar daar schrok ze weer zo van dat ze nog een paar sprongen naar rechts deed en dat was 'de druppel'.
De 2e keer had ze de aandacht bij iets ver weg en zag niet de hond die netjes naast de baas op het naastgelegen pad liep. Toen ze die plotseling zag ging ze vol op de rem (en Quarters kunnen remmen ) en meteen daarop vol in de achteruit. Toen ging ik dus kop voor eraf.

Beide keren niets gebeurd behalve de trots zwaar gekneusd.

Auw, das niet zo best een gekneusde pink. maar ja hebt die 9 jaar wel lang volgehouden zeg!

Ik heb het 5 jaar volgehouden om niet te vallen maar toen een tijdje geleden viel had ik ook gelijk mijn hele ribbenkast gekneust *auw*
Maarja ik had ook gelijk zoiets van wat jij zei:nou heb ik dat ook weer meegemaakt

Richtje schreef:

Maar als ie al een tijdje zo gek doet, reken je erop. Nu was je natuurlijk totaal onvoorbereid en geconcentreerd op dat changement.

Ja, volgens mij kwam het inderdaad omdat ik nog zo bezig was met het changement, en vooral de kick dat het gewoon 2x achter elkaar zonder moeite gelukt was, dat ik echt even in de wolken was (tot dat ik met beide benen weer op de grond landde...).

Maar goed, weer wat geleerd vandaag dus!

jee datis even schrikken!!

Maar ja iedere keer dat we vallen worden we toch weer even op de feiten gedrukt he??

En.....morgen knallende spierpijn .....

Heey,

Dit herken ik. Ik ben er zelf afgelopen zaterdag afgevallen maar voor mij liep het helaas anders af. Ben namelijk precies op me elleboog gevallen en die is nu dus gescheurd. Altijd leuk joh paardrijden. Maar het paard waar ik op zat had al gebokt en laag gesteigerd en ik val er nie af en bij het uitstappen schrok ie en sprong ie een eind op zij. Voor ik het wist lag ik er dus al naast. Met gevolg dat ik nu een gipsen armpje heb.

Zo da's lang geleden !
Gelukkig dat het niet erg was..