Zere knietjes - ach Lars is zielig!
Geplaatst: 21-05-03 20:10
Vanavond dacht ik lekker met een stalgenootje een buitenritje te maken. Alles ging goed Lars was lekker vlot aan het draven.
Op een gegeven moment zei ik nog tegen hem: "Let je wel op dat je niet gaat vallen of zo?" Stomme opmerking, maar hij heeft wel eens de neiging om te struikelen.
We reden op een asfaltpaadje en ja hoor...hij verstapt zich en gaat op zijn knieen. Ik er overheen gelanceerd. Althans zo voelde het, maar het zal wel meer het "in slow-motion vallen" geweest zijn, wat ik altijd doe.
En nu heeft arme Lars twee flinke schaafwonden op allebei zijn knietjes. De een bloedde een beetje. Hij liep verder wel goed, niet kreupel of zo. Maar uit voorzorg ben ik er maar naast gaan lopen.
Jemig en toen nog een half uur naar huis lopen. Want als er iets gebeurd dan natuurlijk niet net als we van de boederij af zijn. Op de boerderij snel schoon water gehaald en alles goed schoongemaakt. Gelukkig zijn z'n knieen nu niet dik (komt waarschijnlijk van het lopen), maar ik hoop dat het morgenochtend nog zo is.
Meneer geeft er helemaal niets om en vond alleen zijn hooi belangrijk.
Gelukkig ben ik een beetje van de schrik bekomen, maar verwijt mezelf weer vanalles. Als we nu ergens anders heen waren geweest, als ik nu gewoon was gaan stappen..blablabla.
Hopelijk valt het morgenochtend nog steeds allemaal mee. Getver begin nu eigenlijk mijn eigen blauwe plekken en rug te voelen...
Op een gegeven moment zei ik nog tegen hem: "Let je wel op dat je niet gaat vallen of zo?" Stomme opmerking, maar hij heeft wel eens de neiging om te struikelen.
We reden op een asfaltpaadje en ja hoor...hij verstapt zich en gaat op zijn knieen. Ik er overheen gelanceerd. Althans zo voelde het, maar het zal wel meer het "in slow-motion vallen" geweest zijn, wat ik altijd doe.
En nu heeft arme Lars twee flinke schaafwonden op allebei zijn knietjes. De een bloedde een beetje. Hij liep verder wel goed, niet kreupel of zo. Maar uit voorzorg ben ik er maar naast gaan lopen.
Jemig en toen nog een half uur naar huis lopen. Want als er iets gebeurd dan natuurlijk niet net als we van de boederij af zijn. Op de boerderij snel schoon water gehaald en alles goed schoongemaakt. Gelukkig zijn z'n knieen nu niet dik (komt waarschijnlijk van het lopen), maar ik hoop dat het morgenochtend nog zo is.
Meneer geeft er helemaal niets om en vond alleen zijn hooi belangrijk.
Gelukkig ben ik een beetje van de schrik bekomen, maar verwijt mezelf weer vanalles. Als we nu ergens anders heen waren geweest, als ik nu gewoon was gaan stappen..blablabla.
Hopelijk valt het morgenochtend nog steeds allemaal mee. Getver begin nu eigenlijk mijn eigen blauwe plekken en rug te voelen...