Vanavond weer les gehad van Prisca, eerst had iemand anders van stal een zadeltje meegenomen maar dat zat meteen voor mijn gevoel al ....! Maar ik moest het toch even proberen van Prisca. Ik vond mijzelf heel onrustig in dat zadeltje zitten en mijn beenligging was ook slechter.
Toch maar weer mijn oude zadeltje gepakt en zat ik meteen voor mijn gevoel al een stuk beter.
De les zelf was onrustig zowel van mij als van Meis, maar ik moet Meis leren begrijpen en zij mij. Alles zit erop. Als ik mijn benen iets anders aanleg gaat hij zo wijken of in travers. Ze is heel fijn aangereden.
De minpunten van mij zijn nog steeds mijn binnenhand. Ik rijd teveel op mijn binnenhand en kan nog niet echt de teugels op een vaste plaats vasthouden. Ze glijden toch altijd door mijn handen heen.
Meis is erg kijkerig om zich heen. Heel snel afgeleid. Waardoor ze eigenlijk een soort slingerend onder mij gaat lopen. Dat zit niet fijn.
Moet wel zeggen dat ik toch ergens wel een beetje voel aan Meis dat ze wel wil, maar mij niet echt begrijpt. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ik begrijp haar ook niet echt. In mijn achterhoofd weet ik dat ik met mijn vorige verzorgpaard een jaar bezig bent geweest om haar klaar te maken. Waarom is het geduld er van mij nog niet???
Ze is ook zo kijkerig. Ze kan 30 keer langs een stoel lopen, niets aan het handje en de 31 keer schrikt ze zich het apelazerus.
Daar wordt ik niet echt boos om, lijkt misschien wel zo, maar eerder hopeloos. Dan heb ik zoiets van loop toch eens lief en lekker.
Over Pris moet ik zeggen dat ze nu gaat , ben haar heel dankbaar dat ze zo rustig blijft bij mij en heel veel geduld heeft. Ze mag boos worden als het nodig is, maar ze krijgt mij toch rustig...
Als Merilyn terug is dan zal ik Pris denk ik wel een beetje gaan missen. Ze geven toch anders les maar wel op dezelfde manier. Maar bij Pris zit er veel meer uitstraling van rust in... Ben benieuwd wat Pris eigenlijk er zelf van vondt??