Geplaatst Ik heb helaas gemist dat ze opgehaald werd, kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik net TOEN ben gaan slapen (uitleg: ik zit met een tot nu toe onverklaarde vermoeidheid thuis). Toen ik na twee uur wakker werd, was ze weg. Ik had haar die ochtend nog wel even verteld dat ik haar ging missen en dat ik hoopte dat het beter voor haar zou worden (weinig vertrouwen in...). Ze stond me heel lief aan te kijken en ik kon haar op haar koppie aaien, iets wat ze niet veel toelaat.
De planning was dat ze eerder weg zou gaan, maar ze moest wachten tot er iemand daar wegging en dat paard kon dus door het vervoersverbod niet weg. Ze stond dus twee maanden langer bij ons dan de bedoeling was. Twee maanden te lang.
Ik heb gelijk gehad wat betreft haar nieuwe eigenaresse. Het was echt een apart figuur. Met paarden omgaan kan ze gewoon niet, al meent ze van wel. Fleur is er echt de dupe van. Ze kwam amper, of stuurde haar vader of andere grietjes (ik kan ze niet eens uit elkaar houden, zoveel heb ik er gezien). Of het was: even snel op Fleur stappen, paar rondjes crossen in de bak, paard op stal dumpen en snel weer weg, stal laten we maar weer een dagje zitten....
Een van die grietjes die erop zat ook, ze zat er nog niet op, of ze ging in galop door de bak en nog geen tien minuten later stond Fleur weer op stal. Er werd weer niet de moeite genomen even de stal te doen of Fleur weer in de wei terug te zetten. Laat staan loswerken en uitstappen....
Fleur liep met haar hoofd kilometershoog door de bak, liep overal en nergens, terwijl ze het bij mij super deed. Ik kon niet aanzien hoe er met haar gereden werd en vooral hoe ze behandeld werd.
De dierenarts ook, die geschreeuw buiten hoorde tegen Fleur: "Het gaat daar goed of niet?" Ik: "Ik verbaas me er al geeneens meer over..."
Arm, arm paard, hoe lang zal dit nog doorgaan voor haar. Pap zei ook al: "Marjan had Fleur nog beter aan ons kunnen geven, dan zocht ik wel iemand die er op ging rijden ofzo, als jij het niet meer zou willen."
Paardje toch, zo'n schat van een paard, maar eentje die je op een bijzondere manier moet behandelen.... Al had ik er 100.000 keer wat van gezegd, het zou niet geholpen hebben... Ze is nu weg, ik hoop dat het daar beter zal gaan met Fleur, maar ik heb er weinig vertrouwen in. Ze is geen paard nut. Absoluut nooit niet.
Mijn stalgenote vroeg al eens aan een van de grietjes die Fleur kwam doen waar Marion zelf eens zat... Ja, bla bla, die had geen tijd en het was zus en zo. Dus stalgenote weer: "Waarom is ze dan ooit aan dat paard begonnen, ze had het aanbod een paard te krijgen ook af kunnen slaan..." Ja, dat wist grietje ook niet. Sommigen denken dat het zo leuk is, eigen paard, maar ze zien niet in wat er allemaal bij komt kijken. Zij was er vanaf het begin dat ze Fleur had al nooit, interesse in het paard is nooit getoond, heb haar nooit eens 'leuk' zien doen tegen Fleur.
Deed me zo'n pijn dat steeds aan te moeten zien. Zo leuk als het met mij ging, zo blij het paard was..... Daarom, ene kant van mij is blij dat ze nu weg is. Hoef ik het niet meer met pijn in mijn hart aan te zien hoe zij die lieve schat behandeld. Andere kant van mij mist Fleur nu al. Die lege stal waar nog het naambordje ophangt.... Ene kant had ik erbij willen zijn toen ze ging, nog een rake opmerking willen plaatsen, andere kant van mij is blij niet te hebben moeten aanzien hoe ze wegging, misschien wel een slechter leven tegemoet. Niet meer met haar maatjes op de wei hier, Pon mist haar ook, dat zie ik aan haar.
Fleur, het gaat je goed meis, ik zal je missen!
Jaaaah en dan is er ook nog SuperJurga, mijn eigen knollie. She's back!
Ik ben er na een dag of vijf weer opgeklommen en reed zo weg, heerlijk zeg, weer op mijn eigen paardje. Had tenslotte zelf ook al een maand of drie niet fanatiek meer gereden. Heb toen nog drie keer gereden met haar en een keer gelongeerd en toen was het weer tijd voor les. Een keer lag ik er wel bijna naast, later kwamen we erachter dat ze weer hengstig was en daarom zo verkeerd. Er was echt geen land met haar te bezeilen, ik was echt heel boos. Staken en niet vooruit willen. Had ik haar eindelij voorwaarts in galop (dat was helemaal crisis!) springt ze ineens met vier benen tegelijk omhoog en draait ze daarbij om. Daar hing ik dus op haar hals, kon gelukkig weer in het zadel komen.
Maar goed, woensdag had ik dus na lange tijd weer eens les van janna. Ik had voor mezelf besloten maar meteen bij het oppakken hulp te vragen, om zo meteen een goede start te maken. Na eerst Voice ("Joh, je zou er bijna al op gaan zitten
) en Wencke bewonderd te hebben, was Jur de pineut (en ik geloof ikzelf nog meer!).Jur was nog zo hengstig als de pest dus reageerde bagger op been, wat later iets beter ging. Veel geoefend op overgangen en galop (rechter richten). Ben weer een stukje verder
, want veel was ik weer kwijt. 
Ik hoop nu echt fanatiek door te kunnen gaan met lessen en eens iets verder te komen, want de lessen die ik vorig jaar gehad heb (stuk of vijf over een jaar verspreid??? ) hadden wel degelijk effect, ik kon het helaas niet doorzetten toen. Dus Jur en ik gaan er goed tegenaan nu. (Jur weet dat alleen nog niet.... }> )Na de les waren Jur en ik helemaal kapot. Jur miepte geeneens om Wencke, ze sjokte maar wat met me mee.
Ikzelf was ook gebroken. Poosje later bleek ook dat ik ziek werd, voelde me echt een dweil. Had later ook koorts en vannacht vreselijk geslapen... (die nacht ervoor ook al
) Al mijn spieren deden pijn, auwie. Maar ach, ik leef nog en zal ongetwijfeld weer een keer helemaal de oude zijn. Gaan wel wel voor iig!Voor degenen die er geinteresseerd in zijn: laatste bloedonderzoek wees niets uit. Ben nog niet teruggeweest bij de dokter, maar ik ga volgende week weer een aantal uurtjes werken om te kijken hoe dat gaat. Ik heb er weinig vertrouwen in, maar moet het proberen.
Vandaag hebben Roy en ik nog een buitenritje gemaakt met Jurga richting Zandgat. Nou Jur wilde dus wel even scheuren!
Ik was kapot toen ik thuiskwam, maar heb wel genoten, Jur gedroeg zich voorbeeldig, beter als mijn buitenrit na het veulenen met Voice vorig jaar! Toppie paard.... WENCKE-update:
Met de kleine man gaat alles nog steeds heel goed. Heeft praatjes genoeg en is lekker brutaal. Hij heeft al mooie tandjes waarmee hij hooitjes mee-eet met mams en in de wei gras plukt. Hij houdt er alleen een bijzondere methode op na
.... In plaats van dat hij zijn voorbenen weid zet en zo bij de grond kan, zakt ie door allevier zijn benen heen, alsof ie wil gaan liggen, om zo bij de grond te kunnen, maar ja, dan val je nogal eens neer... }> Voice doet het ook super, die gaat al richting Harald qua maat (Roy heeft er weer eens opgezeten hiep hoi!
) en is op het moment ontzettend lief. Haar snotneus is zo goed als weg.Dit was weer even een klein update-je
van mij . Meer nieuws volgt ongetwijfeld. 
) 
)
