Héél Zielig..
Geplaatst: 30-04-03 09:37
Sorry dat ik nu pas dit bericht schrijf, maar eerder heb ik er geen tijd voor gehad.
Afgelopen maandag, dacht ik: 'hé, laat ik eens wat eerder op de manege zijn, om mee te helpen met de lessen.' Dus ik was al om drie uur op de manege te vinden.
Om vier uur is de eerste les, om 5 uur de volgende, en om 6 uur moest ik zelf rijden.
In de les van 5 uur moest Cassandra, een bont shetlandertje meerijden. Ik weet niet hoe diegene het voor elkaar had gekregen, maar Cassandra zat met haar mond vast in de BEUGELRIEM! Dat ding was opgestoken, en héél kort, dus ze stond dubbelgevouwen, en trekken, zoo zielig, en dat meisje ernaast staan huilen, 'ja, ze valt me aan, ze wil me bijten.' Terwijl Cassandra daar maar wat hulpeloos rondjes liep te lopen.. .zooooo zielig, dus ik denk, ik pak haar, dan kan ik de situatie wat nader bekijken. Toen ik Cassandra pakte, schrok ze nog meer, waardoor ze, (met een dubbelvouwen nek) stijgerde. Ik aan de kant, niks aan de hand, daar kwam de instructrise al (gelukkig) nou, mondje bevrijd, en bekeken, bleek ze maar een klein wondje te hebben, maar ze kon nog wel rijden.
Dat was het... Ik vond het zoo zielig...
Afgelopen maandag, dacht ik: 'hé, laat ik eens wat eerder op de manege zijn, om mee te helpen met de lessen.' Dus ik was al om drie uur op de manege te vinden.
Om vier uur is de eerste les, om 5 uur de volgende, en om 6 uur moest ik zelf rijden.
In de les van 5 uur moest Cassandra, een bont shetlandertje meerijden. Ik weet niet hoe diegene het voor elkaar had gekregen, maar Cassandra zat met haar mond vast in de BEUGELRIEM! Dat ding was opgestoken, en héél kort, dus ze stond dubbelgevouwen, en trekken, zoo zielig, en dat meisje ernaast staan huilen, 'ja, ze valt me aan, ze wil me bijten.' Terwijl Cassandra daar maar wat hulpeloos rondjes liep te lopen.. .zooooo zielig, dus ik denk, ik pak haar, dan kan ik de situatie wat nader bekijken. Toen ik Cassandra pakte, schrok ze nog meer, waardoor ze, (met een dubbelvouwen nek) stijgerde. Ik aan de kant, niks aan de hand, daar kwam de instructrise al (gelukkig) nou, mondje bevrijd, en bekeken, bleek ze maar een klein wondje te hebben, maar ze kon nog wel rijden.
Dat was het... Ik vond het zoo zielig...