Geplaatst: 20-03-03 10:29 
zei ik: "Tuurlijk schat, doe je wel voorzichtig?" En met een geërgerd: "Jahaa" zat ze al te paard. Veilig geklemd tussen Wieke's armen reden ze weg, in stap.......maar dat was al gauw niet meer snel genoeg en er werd een drafje geprobeerd (overigens ook niet de eerste keer). Inmiddels stond ik met kromme tenen in mijn schoenen in de bak En alsof mijn zenuwen nog niet genoeg op de proef gesteld waren, werd er ook nog eventjes in galop aangesprongen, onder luid gejubel van een heel erg enthousiaste dochter. Het koude zweet brak me uit..... "Mama!!!! Kijk eens, wat gaan we hard hè?!!!!" gilde ze vanaf de rug van Rolex met een glimlach van oor tot oor. "Ja.....prachtig meid, hou je je goed vast?" kon ik nog net uitbrengen met een bevroren glimlach om mijn inmiddels bleke neus. Na een rondje of 5 en een paar voltes was het genoeg en stapte ze, zeer tevreden en zelfvoldaan af van haar grote vriend. 
Rolex. Nee hoor, mijn paard is "uit" en Rolex is weer helemaal in "Morgen mag ik weer..." zei ze en knikte. "Ja lieverd, we zien wel....." zei ik en pakte snel haar hand. Eén keer in de zoveel tijd dit soort stress is me meer dan genoeg, hahahahahaha
Maar dat heb ik niet tegen mijn dochter gezegd, en eigenlijk ben ik supertrots op mijn kleine ("grote") meid. ZE zit weleens vaker op een paard, maar dat is mijn eigen; het is een totaal ander gevoel als je het helemaal uit "handen" moet geven. Ik ben weer een ervaring rijker, al heeft het me waarschijnlijk jaren van m'n leven gekost 
Dan ben ik volgens mij zenuwachtiger dan mijn zusje zelf 
.En dan na zijn parcour de vader ; goed gedaan hoor je was veel beter als de rest enz... 
}> . Niet echt mijn keus maar als hij dat echt wil dan sjouwen we dus braaf op zaterdag naar het voetbalveld