Drie weken geleden heb ik een operatie ondergaan aan mijn kaak. Hierdoor kon ik een twee weken niet rijden . Twee meiden van onze stal hebben in die tijd voor Dusica's beweging gezorgd. Vorige week woensdag heb ik toen maar even mijn zoontje erop gezet en die dame was zo lief dat hij na een half uurtje zelfs zonder longe kon rijden . Die zaterdag kreeg mijn zoontje zijn tweede les op Dusica. Ze ging ook voor het eerst in de buitenbak rijden. Normaal is Dusica een race-konijn, maar nu liep ze zo relaxed dat ik er jaloers op werd . Toen ik dinsdag avond eindelijk zelf weer op haar kon rijden, was ze ook lekker ontspannen. Het leek wel of ze voelde dat ik nog uit moet kijken. We hebben heerlijk gereden. Aan het eind van de les waren we beide doorweekt. Gisteren moest mijn zoontje gewoon lessen op een manegepaard en ik ben toen zelf ook maar even lekker gaan rijden. Het lijkt erop dat ze eindelijk de lagere versnelling heeft gevonden. Heerlijk gewoonweg . Na de les gingen de kinderen nog een half uurtje de bossen in en ik heb maar even de stoute schoenen anngetrokken en heb gevraagt of ik erachter aan mocht hobbelen. Dat vond onze instructrice een heel goed idee. Dit is pas de tweede keer dat ik erop zit in de bossen. De vorige keer was ze nog als de dood voor fietsers . Nu reageerde ze er zelfs niet op als ze begonnen te bellen en we zijn er behoorlijk wat tegengekomen. Al met al ben ik echt heel erg in mijn nopjes.
Het leuke is dat de instructrice tegen Peter heeft gezegd dat hij over niet al te veel prive-lessen ook in de gewone lessen op Dusica mag. Het gaat nu echt in een sneltreinvaart.