Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-03-03 11:25

Geplaatst: 03-03-03 11:25

Het zijn vaak de menselijke emoties die dit soort beslissingen zo moeilijk maken. Vaak hoor je dat eigenaren die hun oude stijve paard op een ochtend dood in de stal vinden, opgelucht zijn. Heeft de natuur ze toch een akelige keuze uit handen genomen...

Persoonlijk denk ik dat ik er niet heel lang mee zou wachten als ik zou merken dat mijn pony hard achteruit zou gaan.
Gaan liggen en niet meer (snel) kunnen opstaan is voor mij een reden om er een eind aan te laten maken. Immers, een paard is en blijft een vluchtdier en de paniek in de ogen van een dier dat niet meer weg kan komen zegt mij voldoende.

Om op de vraag van Okke terug te komen. Bij jou speelt natuurlijk een economisch belang mee en dat maakt de afweging misschien nog wel moeilijker.
Ik weet niet met hoeveel kunst- en vliegwerk jij de oudjes nog op de been houd, maar als dat betekent dat ze alleeen nog maar in leven blijven door allerlei kunstgrepen, (medicatie, speciale voeders etc.) dan zou ik er een eind aan maken.

**Geplaatst**: 03-03-03 11:49

Geplaatst: 03-03-03 11:49

Ik meen uit Okke's verhaal op te maken dat de oudjes het nog best doen zonder kunstgrepen, maar geen economische bijdrage leveren aan het bedrijf. Eigenlijk alleen maar staan 'op te vreten'... Erg nobel dat ze aangehouden worden, maar ik kan me voorstellen dat de koek een keer op is.
Er wordt door sommige erg idealistisch gesproken over paarden houden tot ze er dood bij neervallen, maar dat wordt een kostbare zaak als je er een stuk of 6 hebt...

En er geen geld voor over hebben..?? De meeste mensen hebben paarden toch voor de sport, kan me voorstellen dat je dan goed moet nadenken als je niet meer kan sporten. Het is allemaal best kostbaar, en dan een hoop geld betalen om naar je paard te kijken.... sja...

Zelf heb ik nog niet eens zo'n hele ouwe, maar ze kan vanwege een blessure niet meer sporten. Ik betaal dus per maand een hoop geld voor een paard waar ik alleen maar naar kan kijken. Ze is het me zeker waard, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik ook wel een beetje begin af te tellen. Ze is pas 18, dus ze kan nog heel wat jaartjes 'opvreten'. Zelf doet ze er wel iets voor terug door mooie veulens te geven, maar dat houd een keer op. Ik ben al rond aan het kijken voor een 'ouden van dagen' tehuis, maar daar is ze nu nog te jong voor. Ik vraag me ook ernstig af wat daar de kosten van zijn.... Ze kan makkelijk een jaar of 30 worden, dat betekent nog 12 jaar een behoorlijk bedrag per maand, en tegen de tijd dat ze naar een pension moet, kan ik er ook niet meer iedere dag naartoe omdat dat waarschijnlijk een heel end buiten de randstad is. Dus betaal je een hoop geld voor een paard wat je niet eens meer ziet....

Ze is het me nog steeds waard, maar met een 1persoonshuishouden waar ik hard moet werken voor mn paard krab ik me af en toe wel es goed op mn hoofd.....

**Geplaatst**: 03-03-03 11:51

Geplaatst: 03-03-03 11:51

Ik heb een paard om mee te rijden en om de sport betaalbaar te houden wordt hij verkocht op het moment dat we met elkaar uitgereden zijn en mijn doel is toch wel minimaal Z. Als hij dan een gunstige leeftijd heeft verkoop ik hem zodat een ander er ook nog wat aan heeft.
Aan de andere kant hebben we 2 stallen tot onze beschikking en aangezien mijn zusje het rijden voor gezien heeft gehouden staat de pony er nog en mag hij bij ons oud worden en mijn paard gezelschap houden.
Als deze pony zou komen te overlijden wil ik er wel weer een die al een leeftijd heeft bereikt voor een leuke oude dag.

**Geplaatst**: 03-03-03 16:24

Geplaatst: 03-03-03 16:24

Jippie schreef:
En als ik eerlijk tegen mezelf ben dan heb ik bij beide te lang gewacht en dat is puur egoisme. Maar zoiets kun je toch pas achteraf beoordelen.

dat klopt helemaal, je kan het pas achteraf nuchter en juister bekijken, geloof ik. bij mijn dwerggeitje heb ik lang gewacht, we hebben veel medicamenten gegeven, en het andere geitje keek de laatste weken niet meer naar haar om, waarschijnlijk omdat ze voelde dat het geitje op medicamenten leefde (natuurlijk niet zo specefiek, maar iets van afstoting omdat ze zo anders was ofzo, ik weet het niet). toen zag ik in dat ik te ver ging voor haar. we zijn gestopt met medicamenten en kuren, ik heb drie dagen gekregen om afscheid te nemen (praktische regeling ivm ophaling dode dieren) en toen kreeg ze haar spuitje, waarbij ze al van het slaapprikje doodging. ik weet dat ik toen te lang haar heb willen houden, maar ook ik wist het pas achteraf.
volgens mij zou dat met een paard hetzelfde gaan, al hoop ik dat ik dan realistischer kan denken. financieel zou het moeilijk zijn om een niet-bereden paard lang te houden, maar het zou te unfair zijn om hem daarom in te laten slapen. een jonger paard zou ik mss als weidemaatje kunnen verkopen, maar een paard dat ik al heel lang zou hebben, daar zou ik het moeilijk mee hebben.

voor mij, ik zou een paard laten inslapen als hij moeilijkheden krijgt in z'n dagelijkse doen (stappen, eten, liggen en opstaan) maar niet als hij bv wat stijver wordt of niet elke dag meer een sprintje trekt. hangt ook wel van het paard af natuurlijk, maar dit zal het zo'n beetje zijn.

**Geplaatst**: 03-03-03 20:12

Geplaatst: 03-03-03 20:12

Aan ieder verhaal zitten meerdere kanten natuurlijk. Ik heb mijn paarden voor mijn plezier, ook de dagen en weken wanneer ik door omstandigheden niet kan rijden. Ze lopen dan lekker in de wei. Niet iedereen heeft een wei, dat is echter voor mij een voorwaarde om een paard te kunnen houden. Een paard hoort niet 24 uur per dag op een stal te staan, ook geen 23 uur met een uurtje uitloop per dag.
Ik verbaas me hoogstens over de paarden bonven de 20 jaar die op marktplaats worden aangeboden als weidemaatje. Dan kun je beter een shetlandertje kopen, want de bedoelde weidemaatjes zijn hoogstwaarschijnlijk de grootste sponsors van de veearts en moeten daarom maar wieberen. Een ander mag de ellende hebben dus....
Er kunnen altijd verzachtende omstandigheden zijn maar persoonlijk ga ik voor de lusten en de lasten.
En dat het soms een opluchting kan zijn als een dier sterft kan ik me best voorstellen, de moeilijke beslissing wordt je dan uit handen genomen. En het een van de moeilijkste keuzes die je in een dierenleven moet maken.

**Geplaatst**: 03-03-03 22:38

Geplaatst: 03-03-03 22:38

Sheril mag bij mij oud worden, dat heb ik voor haar over. Ik heb haar ook niet perse om te rijden, maar gewoon voor mijn plezier. Mijn oude verzorgpony is een jaar of 35 geworden, waarvan ze een jaar of 5 met pensioen is geweest. Ik vind het echt super dat ze daar lekker van heeft kunnen genieten. Overigens gaf ze zelf aan toen het niet meer ging en heeft ze toen een spuitje gekregen.

**Geplaatst**: 04-03-03 03:19

Geplaatst: 04-03-03 03:19

Okke, aan jouw vraag stelling, meen ik te lezen dat het financieel moeilijk wordt om zoveel "senioren" te hebben lopen, maar dat jij het emotioneel erg moeilijk vind om de beslissing inslapen/ met pensioen laten blijven, erg moeilijk vindt Scheve mond

... ik kan het me wel goed voorstellen! Zeker als je zegt dat je de meeste paarden echt al járen hebt (sommige zelfs bij jouw geboren zijn). Ik heb natuurlijk makkelijk praten; ten eerste zijn de paarden niet mijn broodwinning, ten tweede heb ik er niet zo veel (ik had er 2, waarvan ik er een ong. 7 weken terug heb moeten laten inslapen, omdat hij ziek was). Degene die ik nu nog heb, is mijn één-en-alles en hij zal ook zeker tot z´n dood bij mij blijven. Het maakt me daarbij echt niet uit of hij nu 20 of 35 jr. wordt! (liever 35 natuurlijk Knipoog

). Tja, moeilijk zeg....
Zou het voor jouw misschien een optie zijn, om voor de "oudjes" een petekind te zoeken ?? Deze kinderen betalen dan een X-bedrag per maand en daarvoor mogen zij dan dingen met deze pony doen (poetsen, knuffelen, wandelen, kleine ritjes onder begeleiding in stap ...). Voor de pony is het fijn als er iemand speciaal voor hem/haar komt, voor jou zou het prettig zijn als er een deel van de kosten gedekt worden en voor het kind is het een mogelijkheid om veel van het dier te leren (zorg, verantwoording...). Pfff... moeilijke vraag zeg Scheve mond

.... Ik zou zeggen houden, maar ja, nogmaals, ik zit gewoon in een andere positie....

**Geplaatst**: 04-03-03 08:30

Geplaatst: 04-03-03 08:30

ik zit zelf met een oudje die volgende maand 21 wordt. Hij is momenteel super, maar ik besef heel goed dat zoiets heel snel kan omslaan. (Hij is vorig jaar zwaar gevallen en had gewrichtsband gescheurd, gelukkig goedgekomen).
Maar bij mij gaat kwaliteit boven kwantiteit. Ik hoop dat hij 40 wordt (zal wel niet bij groot paard), maar het moeten mooie jaren zijn. Of we naar de toekomst nog kunnen rijden of niet maakt mij niet uit. Wel of hij hetzelf allemaal nog leuk vindt. *LOL*

De dag dat hij zelf laat merken dat het voor hem niet meer hoeft, dan hoeft het voor mij ook niet. Ik heb met mijn Da de afspraak dat hij aangeeft wanneer we er mee stoppen. Hij is immers een objectievere buitenstaander. Voor de rest, kunnen we niet meer rijden, dan logeren we wat. Als dat niet meer kan, dan stappen we wel. En dit zolang hij het leuk vindt.

**Geplaatst**: 04-03-03 13:37

Geplaatst: 04-03-03 13:37

Mijn ouwetje is tot zijn dood bij mij gebleven.... hij is 31 geworden..

**Geplaatst**: 04-03-03 13:56

Geplaatst: 04-03-03 13:56

Dat idee van Sterre is zo slecht nog niet. Met een ponyclub heb je ook een grote groep klanten neem ik aan en misschien kan je een donateursactie opzetten voor de ouwetjes, eventueel gekoppeld aan een financiele adoptie. Een soort Soest voor je eigen IJslanders Knipoog

Als ik een beetje inschat wat, volgens mij, jouw doelgroep is, denk ik dat daar best wel animo voor zou zijn.