Ik sta voor een groot dilemma! Ik ben helemaal weg van mijn paard! Maar hij is nou niet bepaald makkelijk. Laat ik het zo zeggen: ik heb er al een paar keer naast gelegen, een keer hersenschudding gehad en verder vooral erge mazzel. Wat kneuzinkjes. Hij is erg sensibel en gewoon echt moeilijk. Maar ook weer heeeeel lief en braaf. Je hoort het al: Ik blijf hem verdedigen. Zeg dat het aan mij ligt, dat het wel goed komt (het gaat ook wel steeds beter hoor!) dat ik elke dag bij leer en samen redden we het wel. Gister op de weg raakte hij echter he-le-maal in de stress van een rammelend voorbijkomend tweespan (klootzakken stoppen ook nooit, draven gewoon voorbij!). Ik hield hem wel maar hij raakte zo van de kook dat hij achteruit bokte/sloeg en een voorbijganger tegen de schouder raakte. Niets ernstigs maar de man is wel bont en blauw! Veel mensen vinden dit 'the limit'. Dat een paard nooit ! mag trappen. Mijn reactie: hij trapte niet naar iemand maar uit frustatie en helaas stond er iemand achter. Nou ja, kortom, mijn moeder krijgt de bibbers en hoopt dat ik hem verkoop, vriendinnen vinden dat ik hem moet verkopen omdat er ook echt hele andere leuke paarden op de wereld zijn, nou ja kortom: velen zijn voor verkoop. Maar ik houd ZOVEEL van dat paard, bij de gedachte alleen al aan verkoop breekt mijn hart...

je moet gewoon je hart volgen!!!!!
Maar als ie vals wordt in plaats van klierderig en bang, dan zou IK hem persoonlijk verkopen, maar het is toch jou paard? en dat ie de man trapte zegt niets, het ging niet om die vent (die heeft gewoon pech gehad) maar om het 2span

Ik vind het niet zo vreemd dat ie helemaal kan flippen van een 2 span, en dan nog wel op de weg. Dus zulke dingen zouden voor mij nooit een reden zijn om mijn paard weg te doen.

Ja, tot dusver heb ik ook zo gedacht, alleen spelen er op een gegeven moment ook gevoelens van anderen mee. Ik ben drie maanden uit de running geweest op m'n werk door de hersenschudding (mijn baas NIET blij!), ik heb het paard gedeeltelijk van mijn oom gekregen en die heeft spijt!!! Hij wil heel graag dat ik hem verkoop en dan helpt hij me met een ander. Hij voelt zich ook enorm banketstaaf t.o.v. van mijn moeder, omdat hij zich medeverantwoordelijk voelt nu hij voor mij zo'n moeilijk dier heeft uitgezocht. Ik zeg ook steeds dat ik helemaal verliefd ben op dit paard, maar langzamerhand vraag ik me af of het niet heel egoistisch is hem te houden. Mijn omgeving houdt zo ongeveer hun hart vast...

Bang of niet, een paard heeft niet achteruit te trappen. Als jij buiten wilt kunnen blijven rijden moet je voor jezelf de keus maken of je gevaar wilt lopen, dat is tot daar aan toe. MAar andere mensen mogen geen gevaar lopen dat hij naar ze uithaalt, want die kiezen daar niet voor. Wat dat betreft zou ik ook zeggen inruilen. Maar dit is natuurlijk niet wat jij wilt horen. De waarheid wil nu eenmaal niet altijd gehoord worden. Trouwens, als je nu vandaag of morgen je nek breekt moet hij toch weg.

Nou heel subtiel vind ik dit niet maar a la. Ik wil juist wel een eerlijke mening horen! Ik heb het er vreselijk moeilijk mee maar wil andere ook niet een naar gevoel bezorgen. Meningen - ook eerlijke en niet zo vrolijke - hoor ik dus graag.
En dan van dan nek breken kan natuurlijk in principe op elk paard.

Yep, je nek breken kan ook op de fiets en overal. maar bij het een is het risico hoger dan bij het andere. En ik denk dat de risicofactor bij dit paard ook hoger is dan bij andere. Je moet zowiezo iets ondernemen hoor. Heb je al goede professionele begeleiding geprobeerd? Waarom breng je hem niet naar een goede stal? DAar kunnen ze hem bijwerken en dan kun jij er onder hun begeleiding op leren rijden. Daar kun je veel van opsteken hoor. Het kost geld, maar ja, dat is beter dan verongelukken. Misschien verkoop je hem uiteindelijk toch maar moet je naar die beslissing toegroeien. Misschien gaat het alsnog lukken tussen jullie, maar niet zonder hulp!

Nou, dat is dus het banketstaaf....ik sta allang onder begeleiding van iemand die veel ervaring met Trakehners heeft en ook met 'moeilijke' paarden. En hij heeft vertrouwen (of had dat weet ik niet maar tot nu toe had hij het) dat het wel goed zou komen, maar kan zich ook erg goed voorstellen dat ik ermee zou kappen. Hij vindt het een geweldig paard (is het ook), eerlijk (bahalve die actie van gister vond hij ook niet door de beugel kunnen), goed maar moeilijk. Hij heeft er geen problemen mee maar IK meot er mee kunnen rijden. En dan gaat ook en steeds beter maar wel langzaam en niet zonder uh die ongelukjes...Rationeel gezien is het dus een makkelijke keuze, de pest is alleen dat dit het allergaafste paard is dat ik ooit heb gekend! En ik ben zo vreselijk bang dat welk ander paard ook nooit zal kunnen tippen aan deze, dat ik altijd zal blijven vergelijken, dat hij vanwege z'n moeilijke karakter geen goed genoeg adres zal krijgen..enzovoort enzovoort enzovoort. Ik kan niet eten, ik slaap niet...oliebol!

Een erg moeilijke beslissing vooral ook omdat ik niet vind dat je een dergelijk paard zomaar kunt inruilen of wegdoen. De volgende eigenaar zit dan met een moeilijk paard , zijn omgeving loopt eventueel "gevaar" misschien is hij bij Gail wel veel minder gevaarlijk dan hij bij iemand anders zou zijn. Zo'n paard kan dan van hand tot hand gaan steeds moeilijker worden en misschien zelfs wel mishandeld.

Misschien is er wel een persoon en een plek waarbij dit paard beter (en veiliger) tot zijn recht komt maar dat zou ik zo niet durven stellen. Wat ik wil zeggen is dat verkopen niet perse een goede optie is. Wel met veel begeleiding van zeer deskundige mensen bekijken wat je kan verbeteren om de omgang met en het rijden op dit paard veiliger te maken.

en dit klinkt misschien heel hard maar bedoel ik niet zo, als het paard echt gevaarlijk is en echt alles is al geprobeerd (vooral ook lichamelijke oorzaken uitsluiten) dan is afmaken misschien wel een meer humane en betere optie dan verkopen.

Vergelijken zul je altijd doen, omdat je dat niet kunt laten. En toch kun je van een ander paard veel houden. Niet omdat het zo super kan bewegen zoals dit dier misschien kan, maar omdat je er zo lekker ontspannen mee kunt rijden! EN omdat je wedstrijden kunt starten (mocht je dat willen) en zoveel andere dingen kunt doen, die je nu niet kunt. En dat kun je echt waarderen in een paard hoor! Wat voor afstamming is dat paard van jou? toevallig Michelangelo?

nee van Gunnar. Ik zal hem nooit aan iemand verkopen die onervaren is ofzo, dan zou ik geen oog meer dicht doen. Doordat hij zo gestresst is ga ik nu inderdaad niet op wedstrijd, en daar sta je dan met je startkaartje en je rijbloesje en weet ik veel wat. Ja, dat zou ik graag willen, ik heb er ook heel lang naast gelopen (hersenschudding) en dan kijkt iedereen me bijna meelijwekkend aan en dat hoeft niet want alleen al bij hem in de buurt zijn vind ik gaaf!
In ieder geval, als ik hem verkoop zou dat aan iemand zijn zoals mijn instructeur, die heel ervaren is met moeilijke paarden. het is namelijk wel echt een heel goed paard! Heeft ook al aardig wat gepresteerd. (Landelijk).
BALEN! Ik vind dit echt zo'n vreselijk moeilijke keuzen.
Ik vind hem niet gevaarlijk! Gedeeltelijk ligt het misschien of waarschijnlijk ook aan mij! Het is een dominante rakker. Maar wat als het een keer goed fout gaat?

Tja, als hij al zo goed gepresteerd heeft, zal het ook een beetje aan gebrek van rijtechniek en/of ervaring liggen van jouw kant. Waar zou het paard voor kiezen denk je? Uiteraard krijg je alleen aldoende meer ervaring en techniek. Maar hoeveel risico moet je daarvoor nemen? Waar ligt de grens? Ik weet het niet, ik ken jouw paard niet en ik weet ook niet hoe jij rijd. mIsschien moet je voor jezelf een ultimatum stellen, en een beslissing nemen over een anderhalve maand of zo.

c

OK ikke eerlijk: mijn vorige trainer heeft hem gereden en dat ging totally fout! Die ging even vet de baas spelen en mijn paard stresste en flipte en ik heb hem er af gehaald en een andere instructeur gezocht. Deze kan hem goed rijden, maar zegt ook dat je met een paard met een verleden te maken hebt en met een karakter dat hij nou eenmaal heeft. Dat ik genoeg in me heb om het voor mekaar te krijgen, maar dat het de vraag is wat ik daar voor over heb. Het zal letterlijk met vallen en opstaan gebeuren..

z

Mijn paar flipte zondag ook kompleet toen er een aantal ingespannen paardjes voorbij kwamen. Hij heeft me er bijna afgesteigerd. En ik blijf er nog steeds bij het was niet om mij kwaad te doen, maar hij was volledig in paniek. En wilde echt vluchten. Gelukkig is het goed afgelopen. Toen ik hem maandag weer gewoon in de buitenbak reed, was hij weer gewoon net als anders. Ik hoop dus maar dat ik niet te veel ingespannen dieren tegenkom.

Is best wel een dilemma. Maar ik zou in jouw plaats ook nooit mijn grote liefde verkopen.
Isolletje is een koele kikker, maar toch heeft ze heel wat problemen veroorzaakt. Ook veel mensen zeiden dat mijn vader haar maar weg moest doen, dat ze nooit betrouwbaar zou zijn voor de wagen. (onder het zadel is het een schat hoor)
Een aantal jaren later reden we onze eerste marathon. Ze is heus niet 100 % betrouwbaar, maar geen reden om haar daarvoor weg te doen.
Wie weet wordt je paardje ook wel langzamerhand wat rustiger... Kan gebeuren, ook al lijkt het nu van niet.

Ook zoiets: het is geen jonkie meer. Hij is 10, dus des te meer reden om aan te nemen dat hij nou eenmaal zo is! Vroeger heeft hij dus onder een ervaren ruiter goed gepresteerd, maar het schijnt dat hij op een bepaald niveau nog wel de capaciteiten had, maar het psychisch allemaal niet meer zo trok. En daar ondervind ik nou de gevolgen van. Ik heb toen ik hem kocht echt gedacht: wij gaan alleen maar leuke dingen doen. geen stress meer! Maar op een B-wedstrijdje wordt hij al meganerveus omdat hij denkt dat het spannend gaat worden! Ik ben er echt goed ziek van.

jij bent lief voor hem als als iemand hem koopt van je gaat ie misschien weer irritant doen, en ja wat dan? dan gaat hij die misschien slaan of doorverkopen en dat kan zo door gaan, probeer es verder te komen kan je niet gewoon in een bak rijden totdat ie weer helemaal oppie toppie top is want als zo'n k*t 2span niet uitkijkt, grr kunnen er dus ongelukkigen gebeuren ja. en misschien zal ie altijd wel zoiets hebben maar met de vorige eigenaar kan je dit bespreken want wat hij deed doe jij weerr niet en als je dat wel gaat doen word ie misschien weer goed en hoog. ideetje maarja

Dit was mijn eerste buitenrit sinds vijf maanden....toen was ik er in het bos afgebokt en kon ik lopend terug naar huis. Tot die tijd heb ik in de bak gereden. Ook daar gaat he tniet zonder slag of stoot, daar had ik dus al de hersenschudding opgelopen en lig er ik sowieso wel eens naast. Als ik iets vraag wat hij moeilijk vindt bijvoorbeeld. Voor de duidelijkheid: ik heb hem gekocht, trainer 1, werkte niet, trainer 2, hersenschudding, langzaam opgepakt (na dat trainer hem 2 maanden had gereden), in het bos eraf gebokt, paar keer eraf gevallen maar op zich wel een hele goede band opgebouwd (hij zal nooit bijten of slaan of gemeen naar me doen, wel erg dominant gedrag vertonen! Zeker als ik er naast sta zijn we maatjes! ), nu eerste buitenrit, hij in de stress, hij voorbijganger geraakt. Voor velen in de omgeving is de maat vol. Ik schrok ook enorm, 1 seconde schoot het door mijn hoofd 'dit is de druppel' daarna alles gerelativeert, kan iedereen overkomen, hup, door! Tot dat mijn oom mij dus dringend verzorgd het paard te verkopen (en o wee als mijn moeder dit hoort...)

Hoi Gail! Hij mag dan 10 jaar zijn, maar veranderen kan echt nog! M'n hannoveraan hengst was ook zo'n figuur, maar dat ging later ook beter. Wat ik heb gedaan is echt heel rustig met hem omgaan en hem proberen veel zelfvertrouwen te geven. vaak zijn dit soort paarden ooit gekrenkt geraakt en vooral bloody paardjes kunnen daar heel erg lang van streek zijn. Misschien is die van jou ook zo'n trots beestje dat niet alles doet wat je wil. Willy was dat wel en daarom deed ik oefeningen die niet te moeilijk waren en beloonde hem als hij wat goed deed. Hierdoor ging het al een stuk beter. Maar veel geduld en liefde en aandacht werkte toch het beste. Willy trapte ook weleens naar achteren als hij schrok, maar ik vind dat je dat niet het paard kwalijk moet nemen. Het was waarschijnlijk gewoon een reflex. Als hij echt mensen doelbewust zou willen raken, dan zou je dat nu al merken. Ik weet hoe ontmoedigend het soms kan zijn om een moeilijk paard te hebben, en je ziet andere vrolijk dingetjes doen met hun paarden. Maar uit ervaring blijkt dat je ook zoveel voldoening krijgt als iets lukt. Ik zou hem zeker houden, zou mij niet uit maken wat anderen zouden zeggen. Ik maak uit jouw verhaal op dat hij niet vals is, maar 'alleen' moeilijk. En als hij echt gevaarlijk doet buiten is het misschien verstandig om gewoon eens een tijdje grondoefeningen te doen in de bak. Proberen te laten wennen aan prikkels, zoals water, zonder zadel erop hangen en naast hem lopen en aan enge voorwerpen laten wennen. Ik heb Willy ook vaak ontspannende massages gegeven, en ik zag dat gestresste koppie gewoon tot rust komen. Dit zijn mijn ervaringen en ik wil niet zeggen dat dit voor jou paardje ook geldt, maar misschien is het alleen maar de troost dat je niet de enige bent die dit dilemma heeft gehad.
Succes!
Mirte

Tja, het gaat ook om een paard totaal zonder vertrouwen. Misschien komt dat vertrouwen ook wel heel (te) moeilijk. Als het zo moeilijk is zou je nog iets anders kunnen overwegen en ik ben zelf eigenlijk de laatste die dit soort dingen aanbeveelt maar in dit geval toch: NH. Ik zou eens op een cursus gaan bij Emiel Voest of een van die heren. Als dit paard je vertrouwt zul je er waarschijnlijk aanmerkelijk meer mee kunnen doen. Jij moet dat paard leren jou te vertrouwen. MAar hoe? Ik denk dat iemand in de NH jou wel het een en ander daarover kan leren. maar deze situatie mag niet te lang meer duren want dit is meer afzien dan lekker hobbyen en ontspannen. Je zult dan uiteindelijk toch voor jezelf moeten kiezen.

Moeilijk.

Ik heb zelf ook een paard verkocht omdat ik haar gewoon niet aankon en het gewoon gevaarlijk was, dit paard is van handelaar naar handelaar, van manege naar manege gegaan en nu uiteindelijk weer terug bij mij.

Er is veel misgegaan in haar leven en dat heeft zijn sporen nagelaten. Vechten lukt niet, ik win het never nooit niet van haar, dus daar begin ik niet meer aan. Er zit geen kwaad in Kaminka, maar door lompigheid en plotselinge uitbarstingen is ze eigenlijk toch gevaarlijk en loop ik constant risico's. Ik ben nooit ontspannen met haar bezig, altijd op mijn hoede (kijk uit voor je tenen, kijk uit dat ze niet bovenop je springt als ze ergens van schrikt en dan nog even nabokt, kijk uit dat je niet geplet wordt tussen paard en staldeur, etc...)

Mijn moeder was het er ook niet mee eens dat ik haar terug heb gekocht (die ziet mij binnenkort wel in het ziekenhuis liggen), maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat dat dier nogmaals half nederland door zou gaan, van handelaar naar handelaar.

Wat ik precies met haar moet weet ik nog steeds niet, maar goed, voorlopig loopt ze lekker in het land en rij ik lekker ontspannen op mijn andere paard.

Dus, moraal van mijn verhaal: heb je een moeilijk, godsonmogelijk en getraumatiseerd paard en zie je het niet meer zitten: laat hem liever afmaken dan dat je hem verkoopt. Er wordt gegarandeerd gerotzooid met het dier en met die wetenschap moet jij verder leven. Ik kon het niet, heb negen maanden lang slecht geslapen.

Je eigen veiligheid en die van je omgeving moet je wel in de gaten blijven houden. Misschien helpt het om voorlopig helemaal geen wedstrijden te rijden, maar puur alleen met ontspanning en leuke dingen bezig te zijn. wat Desiree al zei: NH kan ook helpen en is ook leuk om te doen, ook voor het paard.

Succes Mieke

Weet je wat zo balen is: ik had goede hjoop op die eerste keer naar buiten! Want het leek zo goed te gaan! NH dat doe ik niet helemaal, maar ik gooi hem af en toe los a la Monty Roberts. Hij lootp als een hondje achter me aan! Was toen ik hem kreeg wat sjagge en vaak in mineur, staat me nu vrolijk op te wachten! De grootste pest is dat ik hem niet kan uitzitten, dwz 9 van de 10 x niet. Als hij bokt dan bokt hij vet en heb ik het idee dat ik richting Jupiter gelanceerd wordt. Ik heb zoveel eerst gewoon aan de hand met hem buiten gewandeld. En dan nu dit! Ik was niet nerveus, maar ik drong niet tot hem door en hij flipte dus. Het vervelende is dat als ik alleen op de wereld zou zijn ik helemaal niet moeilijk zou doen en sowieso doorgaan. Maar de druk van buiten wordt steeds hoger. En ik vraag me dus serieus af of ik het kan verantwoorden naar de omgeving. Wat als er een keer echt iets gebeurd? Mijn oom zou doodongelukkig zijn! Kan ik hem dat aandoen? Niemand dwingt me ofzo hoor, het is echt mijn beslissing maar ik zie alleen maar van dit soort \ gezichten om ons heen...Daar word ik zelf ook niet echt door gesterkt. Ik heb steun nodig om sterk te kunnen zijn en de baas en de steun voor mijn paard. Als iedereen zo aan ons twijfelt, is het alleen maar moeilijker om overtuigd te zijn van onze slagingskans. Op dit moment wens ik bijna alleen op de wereld te zijn met mijn paardje. Dan hoefde ik alleen aan hem en mijzelf te denken...

ik denk dat je eens een rijtje moet gaan maken van wat je nou wilt.
Altijd maar vechten, in angst zitten of er niks gebeurd en denk ook vooral aan je ouders die iedere keer weer met kromme tenenstaan als jij gaat rijden.
Heb je nog wel zin in het rijden? Vind je rijden nog wel leuk op dit paard. Met een ander paard kan je misschien veel meer, lekker naar buiten, wedstrijdje rijden zonder stress enz enz.
Ik kende iemand die had hetzelfde probleem, ook een kreng van een paard niemand kon erop, maar wat was ie lief.
Maar rijden kon ze niet op hem, uiteindelijk heeft ze hem weggedaan en daarna een heel leuk paard terug gekocht.
Zelf zou ik hier nooit aan beginnen, ik rijd voor mijn lol en niet om elke keer weer te vechten en angsten uitte staan.
Maar wel petje af dat je nog zo doorzet.