Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-07-01 23:04

Geplaatst: 03-07-01 23:04

Ik zie heel veel reactie's staan van mensen die vroeger net zo waren als ik nu ben.
Ik stap dus echt overal op ben niet gauw over de rooie lig er ook wel eens naast. Dit doe ik alleen met mijn Casco. Het geeft me zo'n kick om toch op zo'n bok te blijven zitten en hem netjes aan het werk te krijgen. Of om ze netjes in te rijden. Klinkt heel raar maar dat wil ik wel mijn hele leven doen. Ik kick op gekke paarden. Aan de andere kant schiet het er wel eens door me heen als ik op zo'n rare bok zit dat ik er over een seconde weg kan zijn. En wat gebeurt er met mij/familie/vrienden ed. Dan ben ik ff bang maar het is maar een moment. Ik ben echt wel eens bang maar meer als ik door heb wat die bok nou eigenlijk aan het doen is. Ik doe veel uit reflexen maar als ik doorkrijg wat er allemaal kan gebeuren word ik ff doods en doods bang.
Raar verhaal van een persoontje die raar inelkaar zit.
Groetjes, Steef..

_________________
Correct me if I want wrong.
Ben de komende week niet veel online omdat ik bang ben voor de telefoonrekening.
Lekker rustig hè?

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Steef.. op 2001-07-03 23:05 ]</font>

**Geplaatst**: 04-07-01 13:40

Geplaatst: 04-07-01 13:40

Citaat:
Op 2001-07-03 23:04, schreef Steef..:
Ik ben echt wel eens bang maar meer als ik door heb wat die bok nou eigenlijk aan het doen is. Ik doe veel uit reflexen maar als ik doorkrijg wat er allemaal kan gebeuren word ik ff doods en doods bang.

ik denk dat het zo bij veel mensen werkt.
Op het moment dat het paard gek doet denk je niet aan de dingen die zouden kunnen gebeuren, dat denk je pas als ie weer rustig is en je ff tijd hebt om te denken en kom je weer tot de conclusie dat je weer eens mazzel hebt gehad Lachen

en dat het heel anders af had kunnen lopen.

**Geplaatst**: 04-07-01 16:51

Geplaatst: 04-07-01 16:51

tja het blijft toch paardrijden.... Scheve mond

\
echt erg ik ken nog wel zo'n verhaal ja maar daar wil ik het nu niet over hebben echt vreselijk en dat paard blijft debiel dr hoeft maar dit te gebeuren en *BOK* *BOK* rennuh1!!!!!!!!!!!!!!!! maar jah er is ook wel veel gebeurd voor dat beesie Verdrietig

**Geplaatst**: 04-07-01 19:10

Geplaatst: 04-07-01 19:10

het is altijd schrikken vind ik. Maar ja, ik ga liever dood als ik paardrij dan dat ik achter de geraniums kom. Mij hoeven ze ook niet echt te gaan reanimeren, dus een ziekebroeder die zijn dag niet heeft mag bij mij langskomen.
Ach, ik wil gewoon lol hebben samen met mijn paard, dat vind ik belangrijk, geen afgestompt beest ed, maar gewoon een vrolijk beest dat ook wel eens een dagje wil doen wat IK wil. En er zijn ook dagen dat ik vrij weinig in te brengen heb ja... *zucht*... Mooie dood wel, van je paard afdonderen... Midden in het bos, en dat ze je niet meer kunnen vinden, wel een shock voor degene die je wél vindt uiteindelijk, maar goed...

**Geplaatst**: 04-07-01 20:04

Geplaatst: 04-07-01 20:04

zo zou ik toch niet willen dood gaan!!
ik wil nog heeeeeeeel oud worden!!!!

en niet nu al van me paard afdonderen en dood zijn
maar je hebt gelijk je moet echt lol maken met paard rijden anders is er nix aan voor je paard niet en voor jou ook niet

**Geplaatst**: 04-07-01 21:31

Geplaatst: 04-07-01 21:31

Ik heb ook een keer een paar brokken aan over gehouden. Bijv. een keer ben ik zonder zadel op een paard gaan zitten en in galop. En dat zit me toch heerlijk, kwam er een trauma helicopter heel erg laag over omdat er op de dijk vlak bij ons een kind was aangereden. Dus dat paard gaf 1 bok en glij er vanaf onder hem! Gelukkig sprong ie maar hij raakte precies mijn knieschijf en die schoot los en omhoog! Gadver dat is een vies gezicht en het doet pijn! De knieschijf was ongeveer 5 cm verschoven onder het spier door op 1 of andere manier. De arts heeft deze met de hand kunnen terug schuiven en na een week of 3 kon ik weer een beetje lopen. Sinds dien heb ik niet meer op een paard durven draven of galoperen zonder zadel(althans tot vorige week Knipoog

)

Ook 1 keer kocht ik een Haflinger bij een handelaar, bereden en betuigd zei hij. Machtig mooi beest en giga breed. Dus ik na een tijdje met zadel erop, ik vond haar nogal gespannen, dus ik denk alleen maar erop zitten en zodra ze wat rustiger was gingen we 1 stapje doen en ineens bokte ze alle kanten op!!!!!!! Ik bleef wel zitten maar de singel knapte en het zadel glee van haar af. En ze springt bovenop mijn hand! 3 handbeentjes gebroken auwie wat doet dat pijn! Boos!

**Geplaatst**: 05-07-01 09:52

Geplaatst: 05-07-01 09:52

Ik kan mijn linkerarm definitief niet meer goed gebruiken, met dank aan mijn eerste paard, die er trouwens niet echt wat aan kon doen. Echt een stom ongelukje, maar wel met blijvende schade die me de rest van mijn leven zal beperken in werk, hobby, huishouden etc.

Het polsgewricht was in de lengte doormidden gebroken (verbrijzeld, dus ook niet te opereren: te kleine brokstukjes om vast te kunnen zetten met pennen), en het botje naar mijn duim ook. Resultaat: vier maanden gips, daarna twee weken in het ziekenhuis aan het infuus want ik bleek posttraumatische dystrofie in mijn arm te hebben. Ik kan je verzekeren dat dit een hele pijnlijke aandoening is die je je ergste vijand niet toewenst. Een gierende pijn in je arm, bij iedere ademhaling ga je door de grond, echt niet uit te houden, zo erg.

In totaal ben ik wel een klein jaar bezig geweest, voordat ik weer een beetje normaal kon functioneren, met dank aan een homeopaat, want de reguliere geneeskunst had mij niets te bieden (behalve prednisolon wat niet hielp) en had enorme fouten gemaakt. Als je als patient zijnde de artsen op de foto's de breuken aan moet wijzen, gaat er iets niet goed natuurlijk en zo kan ik nog wel een half uurtje doorgaan. Frusty

Ik ben uit de WAO gebleven omdat ik bij het GAK heb lopen beweren dat ik echt alles kon en helemaal nergens last van had. Dit was uiteraard helemaal niet waar, maar ik had zoiets van: niet in de WAO, dat wil ik echt niet, ik red me wel.

En ik red me dus ook prima. Mijn pols kan ik niet buigen, mijn duim is beperkt in zijn beweging, ik heb weinig kracht en mis gevoel en coordinatie in die arm. Dit komt nooit meer goed, maar ik moet er mee leven en het gaat prima. Ik werk fulltime, mest per dag twee stallen en ook nog het weiland uit, is niet goed voor mijn arm, maar ik heb niet echt veel last, gelukkig. Ik weet hoe ik moet tillen en hou er rekening mee.

En dan die kopstoot van laatst, heb nu een litteken in mijn bovenlip, die hou je natuurlijk. Op dit moment is het nog erg stijf en dik aan de binnenkant, dus ik kan nog niet zeggen of ik er in de toekomst last van zal blijven houden. Het was ook een stom ongelukje, wat eigenlijk ontzettend goed is afgelopen. In theorie had ik mijn neus moeten breken, mijn tanden eruit gehad, kaak gebroken en een hersenschudding moeten hebben, zo'n harde klap was het. Dus het valt uiteindelijk gelukkig mee!

Het rottige met die paardensport is dat als je wat hebt het meestal erg is, in tegenstelling tot voetbalblessures die statistisch gezien veel vaker voorkomen. Mijn ex was altijd en eeuwig geblesseerd door dat gevoetbal, dus... *LOL*

Groetjes Mieke

**Geplaatst**: 05-07-01 10:17

Geplaatst: 05-07-01 10:17

Het lastige is denk ik het onvoorspelbare van paarden. De meeste echt goeie paarden zijn over het algemeen niet de makkelijkste. Als je met iemand buiten de sport praat over welke risico's je bewust neemt, kijken ze je aan of je gek bent! Ook Muppet, die ik nu dus toch moet verkopen, was(is) errug moeilijk, maar ik heb van geen enkel paard zoveel geleerd dan van hem!!! Een ander paard 'pikt' jouw fouten, en dus verbeter je ze niet.
Ik heb hier meerdere berichten gelezen over liever in het zadel sterven enzo. Ik denk er net zo over, mijn familie heeft het een soort van 'geaccepteerd', maar vinden het wel allemaal erg eng. De dingen die fout gaan vertel ik dus meestal maar niet. Met die zware hersenschudding kon ik het natuurlijk niet verborgen houden. En je moet wel blijven relativeren denk ik. Voor ieder is het zijn eigen keus, maar je moet wel rekening houden met de mensen om je heen. En toch die leuke paarden blijven rijden, die best moeilijk mogen zijn, als ze maar eerlijk zijn of niet te moeilijk voor jou zijn. Het moet zeg maar wel verantwoord blijven. Maar ja, ik zeg dit waarschijnlijk ook meer om mijzelf te overtuigen dat de verkoop van Muppet 'verstandig' (wat een klotewoord) is...

**Geplaatst**: 05-07-01 10:18

Geplaatst: 05-07-01 10:18

Ik weet van mezelf, dat ik vroeger op elk paard stapte wat me aan werd gegeven of aan me gevraagd werd of ik die wilde rijden.
Ik vond alles best en was NOOIT bang, bokken, steigeren, harde problemen, ik vond het niet eng en vond het een kick om het samen op te lossen en soms te vechten, om respect te krijgen.
Neej, Linda stapte overal op en was nooit bang.
Zelf was mijn eigen pony zeer braaf en rustig, ook met pit, maar geen gekke dingen. Maar toen ik een andere pony kreeg en die bleek zwaar doorgedraait te zijn op veel momenten, ben ik zo bang geworden!
Ze heeft mezoveel geintjes geflikt en echt pijn gedaan, EXPRES! Ik ben daar erg bang van geworden en eigenlijk stap ik niet zo gauw meer op een paard wie ik nog niet helemaal vertrouw. Ik ben erover gaan nadenken of ik niet meer moet gaan oppassen inderdaad voor mn veiligheid. Ik heb nu het gevoel dat ik de risico's niet begreep.
Ik ben nu voorzichtiger, niet meer bang, maar voorzichtiger.
Het is gewoon belnagrijk dat iedereen erover nadenkt, want ik weet van mezelf dat ik wel de grootste ongelukken heb gehad, maar met veel geluk!
Groetjes Linda