Er stond een paard op manege Esbi. Het liefste paardje van stal Esbi. We gingen altijd bij d`r in de stal zitten enz. Maar toen moest ze weg .
Vandaag hoorde ik van iemand dat ze dood is ....
Een tijd geleden zei ik ook tegen Tanya: "Er komt nooit mee zo een lief paard als Cacharell hier."
Hoe gaan jullie hiermee om ? Ik mis dur zo net nu Sofionna terug is....

gecondoleerd!

Ik heb ook lang verdriet gehad om onze eigen pony, die inmiddels alweer bijna 3 jaar verkocht is. Peggy werd de trailer ingeladen -daarvoor helemaal mooi gemaakt- en langzaam aan reed de trailer weg. Je wilt niet weten hoe we met zijn drieen hebben (zussen) lopen huilen. Ik heb ontzettend veel verdriet gehad, maar gelukkig zien we haar wel eens (2x per jaar). En ik heb het geluk dat ik zeker weet dat ze leeft maar met de vorige eigen pony weet ik helemaal niks waar die is etc. Heb daar ook verdriet om gehad maar niet zoveel als om Peggy. Maar na een tijdje gaat het verdriet 'slijten' en denk je aan de mooie herinneringen. Sterkte!

Bedankt.... Ik weet niet of het gaat lukken maar dat zal (hoop ik) wel

Het gaat echt lukken!Denk aan de leuke dingen die je van het paard weet en probeer daar om te lachen dat helpt echt!

Ik heb net gehoord dat mn lievelings paard op de manege de veewagen in is gestapt. Nou dan weet je wel wat er gaat gebeuren.
Kon alleen maar huilen daarnet. Nu gaat het wel weer gelukkig.... Ik weet nog niet hoe ik ermee om moet gaan....

Ik heb nog steeds verdriet van de paarden die mij ontvallen zijn. Gaat nooit over, word wel minder.

ik dacht dat alles weer compleet was... maar nee.... er moest weer wat mis gaan is net Sofi terug en dan dit....

Soraya schreef:

Ik heb net gehoord dat mn lievelings paard op de manege de veewagen in is gestapt. Nou dan weet je wel wat er gaat gebeuren.
Kon alleen maar huilen daarnet. Nu gaat het wel weer gelukkig.... Ik weet nog niet hoe ik ermee om moet gaan....

Jij ook veel sterkte...
Ik kan m`n traantjes nog binnen houden maar lang gaat het niet duren.... ik zit nu met natte ogen hier. Ik wil niet huilen dan maak ik het erger...
Ik begin nu te huilen als ik begin te huilen haal ik altijd slechte herinneringen naar boven. Altijd als ik huil denk ik gelijk aan Nozem, het oude paardje dat bij ons op stal stond en nu lekker een oude dag krijgt. Nu denk ik vooral aan de stal waar ze altijd zaten. Die stallen zijn nu afgebroken dus daar kan ik niet meer heen... Dit is niet leuk meer

Ik heb jaren geleden een verzorgpony gehad. Erna. Erna heb ik ruim 3 jaar verzorgt. En ik heb op een onzettend banketstaaf manier afscheid moeten nemen (ander verhaal). Ze werd verkocht.
Toch zal ze ten alle tijden "The love of my life" blijven.
Tja, en als Queen fan zijnde, moet ik bij 1 nummer gewoon altijd aan haar denken.
"Love of my life, don't leave me...."

Wat erg zeg...

Heelveel sterkte hoor en je kunt mij altijd PB'en hoor

misselke schreef:

Wat erg zeg...

Heelveel sterkte hoor en je kunt mij altijd PB'en hoor

dankje....
Iedereen bedankt

Ik heb even een gedichtje voor haar gemaakt.
Ik ben vooral kwaad dat ik het nu pas hoor. Ze is namelijk al 2 jaar geleden overleden en ik hoor het nu pas.
Het gedicht rijmt alleen niet. Maar ik had geen zin om er rijmende woorden op te maken. Anders werd het niet mooi.
Het gedicht;

Cacharell

Maanden lang heb ik niks van je gehoord.
Onzekerheid was het goede woord.
Onzekerheid of je nog in leven was.
In Febrauri 2003 hoorde ik van iemand dat je niet meer in leven bent.
Je bent nu in de hemel en leeft in vrede.
Ooit zal ik je daar zien.
De leuke tijden die we we hebben doorgebracht.
We zaten bij je op stal, zo gezellig in een hoekje.
Jij was altijd lief, je beet niet en je trapte niet.
Totdat jij op een dag weg moest.
Sinds die tijd heb ik je niet meer gezien.
Tot op die vreselijke dag dat ik het hoorde.
Dagen lang heb ik gehuild.
Een foto keurig ingelijst, hangt in de gang van de manege.
Jouw naam erop geschreven.
Dat is een mooie herinnering aan jou.
Rust nu maar zacht, dan krijg je een speciaal plekje in mijn hart.
Dag lieve Cacharell, ooit zien we elkaar weer.


Er komt nooit meer zo een lief PAARD op de manege als Cacharell, niemand zal haar plaats vervangen...

Mooi gedicht....
tjaja ik heb het anders mee ge maakt.
Mijn tante der paard was dood gegaan en had het 2 dagen verzwegen omdat ze me geen pijn wou doen. Ik hoorde het in de middag pauze en het was erg verwarrend ik kon me het niet voorstellen. Todat ik laatst een foto kreeg ... toen ben ik in huilen uitgebarste... op de manege kon ik het niet geloven ik was lelke keer langs zijn stal gelopen... Maar daar stond een arabier...... En een keertje dat een oude manege pony voor mijn neus weg werd gehaald ik kon niet eens afscheid nemen ik wou nog even lekker knuffelen na de les ik kon hem neit aanraken of hij werd weggevoerd... Ik was zo ontzettend kwaad gewoon!! Ook hier heb ik neit om gehuild... iedereen deed er zo nuchter over maar toch deed het zeer...

Tjah..... Tanya stuurt me nu pb`tjes dat ik me aanstel DANKJEWEL TAAN

Sofionna schreef:

Tjah..... Tanya stuurt me nu pb`tjes dat ik me aanstel DANKJEWEL TAAN

Tanja = Virginna lover
ik snap neit waar zij zich mee bemoeid laat jou lekker verdriet hebben..............

Tiffany"]
[quote="Sofionna schreef:

Tjah..... Tanya stuurt me nu pb`tjes dat ik me aanstel DANKJEWEL TAAN

Tanja = Virginna lover
ik snap neit waar zij zich mee bemoeid laat jou lekker verdriet hebben..............
[/quote]

ik wou d`r boktnaam nog anoniem laten, maarja....

Dankjewel Tif!

Ik hou me hierbuiten