Yep, klopt. Moet zeggen dat ik gisteren een redelijk rustig avondje heb gehad, maar toen ik eenmaal in bed lag heb ik echt uren wakker gelegen. Je ziet het allemaal steeds voor je, wil ook weten wat er in je paards koppie om is gegaan om zo door het lint te gaan. Vooral die klap door de achterruit van dat busje... ik dacht dat ik helemaal gek werd.
Maar idd, van de week begint het gemis pas, want dan wil je op je vaste dagen lekker gaan rijden, rommelen en naar haar toe. Maar goed, het verdriet is weer te relativeren als je erbij stil staat wat de eigenaar dan wel niet moet voelen... En hij is er nog bijgeweest ook...