pillow schreef:Een verhaal wat ik niet weer vergeet. 30 jaar geleden was ik op zoek naar een paard. In In de strengen werd een 4 jarige ruin met een top afstamming aangeboden. Ik bellen en natuurlijk vragen wat de vraagprijs was. Dat wilde de man niet zeggen. Ik heb gezegd dat ik echt niet meer dan 5000,00 gulden voor een paard wilde geven, dus als hij daar boven zat wilde ik niet komen kijken. Nou dan kon ik gerust komen zei hij. Ik daar samen met een vriendin naar toe. Zo'n Staphorster boertje (echt) keek al vreemd dat 2 jonge meiden een paard kwamen kijken. Hij troonde ons mee naar een weitje, waar een kameel van een paard stond. Echt heel lelijk en ik wilde hem nog niet kado hebben. Ik vragen wat de vraagprijs was Hij heel serieus "10.000,00 gulden". Ik "man ! ik hoef het land er niet bij." Mijn vriendin lag op knieen van het lachen, de man was zwaar beledigd.
Hahaha nu ben ik zo nieuwsgierig wie dat is geweest
Het is een beetje dat idee onder boertjes dat vrouwen er geen verstand van hebben of op emotie afgaan en dat ze 't paard dus makkelijk kunnen verkopen. Ik heb het ook wel gehad dat ze spontaan idiote prijzen vroegen toen ze zagen hoe jong ik was, of uberhaupt niet serieus op je vragen in willen gaan.
Overigens; beauty is in the eye of the beholder. Als 't paard loopt naar zijn topafstamming maakt het niet uit hoe lelijk die is natuurlijk.