gijsenkim schreef:ik laat een paard altijd op zijn eigen benen lopen en zijn eigen beslissingen maken. Ik heb nooit touwtjes strak. De touwjtes lopen altijd in een boogje zelfs bij de grootste idioten. en op een of andere manier word ik nooit het terrein overgetrokken.......Ik probeer me altijd te verplaatsen in de gedachten van een paard. Ik behandel ze ook niet allemaal gelijk. De ene kan ik met bijvoorbeeld een bezem op zijn kont slaan terwijl ik bij de andere nog niet eens mijn stem verhef. De manier waarop ik met een individueel paard omga ligt aan de aard en karakter van het paard waar ik op dat moment mee bezig ben. Met die verstande dat ik altijd vind dat het paard de beslissing moet maken het voor jou te doen. Ik vind ook dat een paard fouten moet kunnen maken. Fouten zijn nodig voor het leerproces. Als een paard naast me loopt en ik heb het touwtjes los hangen dan wil ik dat hij naast me blijft, hij mag huizenhoog springen en om zich heen kijken, al gaat hij de samba dansen maakt mij niet uit als hij maar naast me blijft. Blijft hij niet naast me dan krijgt hij gelijk een tik op de neus met de andere kant van de lijn. Dat hebben ze vrij snel door.
Ach wat ik bedoel te zeggen is geven en nemen, leven en laten leven, geef vertrouwen dan krijg je het ook terug!
hier ben ik het helemaal mee eens, als starlight een keer rechts wil als ik links wil en eigelijk maakt het niet uit gaan we gewoon rechts. Wat heb je eraan om altijd de baas te spelen. Mijn paardje doet alles voor mij en ik voor haar dus...