Geplaatst Cerise hoest nu al langer dan drie weken.
Drie weken terug lieten we de DA komen van de paardenkliniek hier in de buurt, en die heeft geluisterd naar haar longen en de temp. opgenomen.
Conclusie: geen koorts, maar in haar longen zat alles supervast, en dus kreeg ze 2 injecties en daarna kreeg ze 2 weken lang hoestsiroop door haar voer.
In eerste instantie liep het prima.
Ze was al wat snotterig: dit werd veeeeel meer en haar slijm kwam echt goed los, ze hoestte het natuurlijk op en dan droop het echt uit haar neus, kwam er goed uit maar het zag nog wel groenig, zelfs na 2 weken.
Elke avond op stal hoorde iemand haar wel 1x een goed hoesten, 1 diepe hoest zeg maar. Maar daar bleef het bij, dus dat was stukken minder dan eerst, toen hoestte ze veel, ook als ze stil stond.
Ik dacht dat het hoesten was opgehouden (in elk geval bijna, had het zelf niet goed in de gaten kunnen houden met die chemokuur van mij vorige week), maar van de week zeiden 2 mensen dat ze weer 1 diepe hoest hoorden. Ikzelf hoorde niks in 2 uur tijd, maar ja...
Of ik er niet wat aan wilde doen vroegen ze want dadelijk werd hun paard ook ziek..ja logisch maar jah, voelde me toch gedwongen zeg maar...
En dat terwijl het snot nu stukken lichter geworden was en ze vrolijk altijd naar me toe komt, veel eet, glanst, en haar ogen glanzen en daar komt geen vocht meer uit zoals drie weken terug.
Maar na de uitspraken van die 2 mensen ging ik toch twijfelen.
Ben het nu zat, het duurt al zo lang, we zijn aan de 2e fles siroop al.
Ik weet eigenlijk ook niet precies of de staleigenaresse zich houdt aan de hoeveelheid van de siroop die ze bij het voer moet doen.
Ze moet dat pompje 4x indrukken per keer, maar laatst toen ik er bij stond had ze het zó snel gedaan dat ik dacht: "Klopte dat wel? Dat was geen 4x..." Gelukkig de keer erop toen deed ze het wel 4x.
En of de deuren nu WEL dicht worden gedaan?
Dat denk ik wel. Eerst niet, met het oog op frisse lucht, waardoor Cerise enorm op de tocht stond (zij staat als enige bij de deur waar alle wind naar toe trekt). Zo ontstond dus dit hoesten...
Dus...
Morgen een endoscopie. We rijden haar naar de kliniek waar ze in haar longen kijken hoe of wat.
En dan heb ik tenminste zekerheid, want dit kan zo niet.
Over drie weken en 2 dagen gaat ze verhuizen, en dan komt ze bij een vrouw met boerderij en nog 3 paarden. Die vrouw weet medisch gezien veel van paarden, ook van andere dieren, en is zelf verpleegkundige geweest dus wil dolgraag zo goed mogelijk voor haar dieren zorgen...
Tja dat duurt nog even maar ik zal blij zijn als ze daar staat.
Nu maar afwachten hoe het loopt.
Morgenmiddag mag ik zelf ook nog eens naar de arts: dan horen we de uitslag van MIJN longen: of ik nog maar 1x chemo hoef, of dat ik nog minstens drie keer moet...
Eerlijk gezegd maak ik me nu nog meer zorgen om Cerise dan om mijzelf... Hebben jullie dat ook?
Heerlijk is het om als mens zijnde van iemand te kunnen houden.
Maar aan de andere kant is het ook zo slopend soms...
