Echt weer een dag waarop je met gemengde gevoelens terugkijkt...
Gisteravond eerst op kraamvisite geweest bij het neefje van Kaminka. Wat een prachtig veulen zeg, het beestje is gewoon al helemaal af! Ik had helaas de digicam vergeten, dus geen foto! De DA kwam de merrie spoelen (wat baarmoederprobleempjes) en Christa en ik fungeerden als dierenartsassistenten. Ik heb mijn roeping misgelopen!!
Daarna gingen de merrie met veulen de wei in en hebben we een half uurtje in het land zitten kijken. De vader van het veulen heet trouwens geen Mr. Magoo maar Mr. Marlow, weet ik nu. Dus als iemand iets weet?
Toen naar stal om uit te mesten en zo, kom ik de bijrijdster van Kaminka tegen samen met haar man. Ze kwam me vertellen dat ze het emotioneel niet aan kan om op Kaminka te rijden, vanwege de nog niet verwerkte toestand omtrent de gedwongen verkoop van haar eigen paard. Ze was compleet in tranen en ik begrijp heel goed hoe ze zich voelt en neem het haar ook echt niet kwalijk. Ze wil graag rijden, maar het gaat gewoon niet, de wond is nog te vers zeg maar. Dus het is alweer over met de bijrijdster. Ik had al steeds zo'n vermoeden, het liep gewoon niet lekker en ik had het idee dat ze niet echt gemotiveerd was. Nou ja, daar zijn we dus in totaal een maand mee bezig geweest, doordat zij steeds afspraken vergat, en nu ze eindelijk zou beginnen haakt ze af. Had ik liever iets eerder geweten, maar ja. Voor haar is het veel rottiger allemaal. Verder zoeken naar een bijrijdster dus.
Kom ik om kwart over negen thuis, gaat de telefoon. Een vriendin van mij die een paard bijrijd bij de vorige stal. Ze vertelde me dat de fjordenmerrie die daar pas twee maanden staat, heel plotseling is overleden. Het dier was koortsig en zweette enorm. DA gaf antibiotica en twee dagen later stortte dat dier zo neer. Dood. Voor de ogen van de eigenaresse die goed dacht te doen door even aan de hand te gaan stappen. Wat het dier precies gemankeerd heeft weten ze niet, doodsoorzaak zal in ieder geval wel een hartstilstand zijn, maar waar hij nou zo ziek van is geweest, is nog niet bekend. Maandag komt de uitslag of het iets van droes is geweest. Niet fijn....
Ik vind het zo erg, die mensen hadden de fjord pas twee maanden en waren dolgelukkig met hem! Moeder en zoon reden er samen op, het was hun eerste paardje en ze waren zo trots! En dan dit!! Dit moet toch niet mogen? Zoveel mensen die slecht voor hun paard zorgen en dat gaat allemaal goed.
Wat een ramp, dat dier was zo leuk, ze was pas zeven jaar... Heel triest. De eerste fjord die Toon in zijn leven gezien heeft is er niet meer. En hij vond haar nog wel zo leuk...
Is dit eigenlijk wel een leuke hobby? Zieke paarden, kreupele paarden, dode paarden, wat een ellende allemaal.
Nou ja, dit is dus niet echt een vrolijk berichtje van mij. Sorry.
Groetjes Mieke