Stel je gerust ik heb het ook gehad.
Ik was een jaar of 13 en had samen met een vriendinnetje 2 verzorgpony's.Alle "vrije"tijd die we hadden staken we daar in.Elke keer weer.Regen wind sneeuw kou het maakte niet uit.Wij gingen er heen.We hadden de pony's zo ver gekregen dat ze met 1 keer roepen naar ons toe kwamen,dat ze normaal opgezadelt konden worden en het allerbelangrijkste dat ze de mens konden vertrouwen.Er gingen een paar maanden over heen en mijn "vriendinnetje"nam een vriendin mee.Alles leuk en aardig.Meisje vond die pony's ook wel erg leuk en ging naar de baas van die pony's toe om ons zwart te maken.Dat was haar gelukt dus hoefde wij niet meer terug te komen.Meisje had nu 2 fijne pony's waar ze lekker mee kon rijden en lekker een buitenritje mee kon maken.Fijn voor dat meisje maar niet voor ons.Wij waren diegene die die tijd er ingestoken hadden om ze zover te krijgen.Ik ben een aardige tijd echt goed boos geweest en vond het moeilijk als ik er iemand anders op zag met name dat meisje.Maar diep in me hart weet ik dat het zo heeft moeten zijn want daardoor ben ik wel sterker geworden.En besef dat een dier meer waard is dan een mens.