Natuurlijk heb ik dagen dat het tegen zit maar ik heb er nadat hij gecastereerd is nooit meer aan gedacht hem te verkopen.
Toen hij puberaal begon te worden en mij pijn ging doen was het anders.
Toen heb ik er 1 keer serieus over gedacht hem weg te doen. Maar ik voelde dat het goed ging komen. Mijn hoop bleef de casteratie maar die heb ik toch tot zijn 2e uitegsteld.
Een half jaar lang ging ik dus geregeld met tegenzin.
Naja, ach, het was een veulen dus veel kon ik er toch niet mee maar als je je ergert aan je pony dan is het niet leuk.
Toen hij gecastreerd werd en van stal verandere veranderde mijn en zijn leven. Hij werd lief en ging naar me luisteren, kreeg respect voor me en werd handelbaar.
Nadat ik van stal gewisseld ben (hij was bijna 2) heb ik er geen minuut, nog geen seconde aangedacht om hem weg te doen.
Hij is precies de pony die ik geweldig vind.
Hij werkt voor me en is braaf wanneer dat nodig is.
Verder ziet hij er super mooi uit (en ik ben niet de enige die dat vind
)en daar kick ik toch ook zeker wel op.
Het is gewoon mijn trots, mijn pronk.
Af en toe zou ik wel willen dat hij wat geduldiger was. Lekker knuffelen is voor hem niet (iig nauwelijks) weggelegd.
Om poetsen geeft hij weinig. Alleen als ik ga zitten bij zijn borst en hem daar zacht ga poetsen dan komt hij kusjes geven en kroelen. Verder vind hij knuffelen niet stoer }>
En iets meer gedult als hij eten krijgt ofzo, dan zou hij dwars door me heen lopen. Maar dat zijn we nu streng aan het trainen
