Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-01 17:46

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-01 17:46

Gisteren kwam mijn tante bij ons met haar buurmeisje van 4 jaar het meisje heeft het Syndroom van Down. Ze zit wel op school maar kan moeilijk contact leggen met andere kinderen. Nu zijn haar ouders en juf erachter gekomen dat ze erg veel naar dieren toe trekt. En daar wel tegen praat enzo. Nu was mn tante op het idee gekomen om haar te laten paardrijden! Ze kwam dus naar mij toe of ze niet op Punkie kon rijden! Gister dus eerst met het meisje gepoetst en geknuffeld. En toen haar erop gezet mn tante ernaast maar het ging zo leuk dat ze aan de longeerlijn zelf rond kon stappen en 1 rondje heeft gedraafd. Het klopte dat ze tegen mij niet veel zei maar wel steed stegen Punkie praatte. Als ik vroeg hoe ze Punkie vond antwoordde ze wel maar als het niet over Punkie ging zei ze niks terug! Het is nu de bedoeling dat ik haar een beetje les ga geven en hopen dat ze dan ook wat meer contacten gaat leggen!
Maar het zag er zo lief uit toen ze op Punkie zat! Ik hoop echt dat het goed komt! Ik zal er in elk geval alles aan doen!

**Geplaatst**: 06-06-01 18:00

Geplaatst: 06-06-01 18:00

Vertederend he? Mijn broer is gehandicapt en woont ineen soort dorpje met allemaal gehandicapte mensen. Ze hebben ook een kinderboerderij. Ik kan daar echt staan kijken, het is zo mooi om te zien. Op een of andere manier lijkt het alsof die kinderen de dieren veel meer waarderen ofzo. Ehm, moeilijk om dat op scherm uit te leggen, maar, nou ja, jullie snappen het wel denk ik!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-01 18:02

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-01 18:02

Ik snap je helemaal ik doe de opleiding SPW en wil het speciaal onderwijs in. Ook daar heb je dus veel te maken met kinderen met het syndroom van Down! Dit meisje was echt helemaal in haar eigen wereldje toen ze op Punkie zat! Echt heel mooi om te zien! Ik denk ook dat ze een hele hechte band zal krijgen met Punkie! Ze komt nu 3 keer in de week en dat wordt misschien nog wel meer!

**Geplaatst**: 06-06-01 19:14

Geplaatst: 06-06-01 19:14

Carolam, wat is de SPW voor opleiding? En wat moet je daarvoor voor opleiding hebben gehad als je die wil volgen?
Welke beroepen kun je dan bijv. gaan doen?
Lijkt me best interessant.
Ik heb zelf vrijwilligerswerk gedaan bij therapeutisch paardrijden: een revalidatiecentrum waarbij kinderen die spastisch waren, of een ongeluk hadden gehad, of andere spierproblemen of zo, op dokters advies paardrijles kregen.
Ze hadden er ook een speciale lift om het kind op het paard te hijsen.
Doei! Dorine.

**Geplaatst**: 06-06-01 19:27

Geplaatst: 06-06-01 19:27

mijn broertje is ook gehandicapt.
Hij rijdt ook op een speciale manege...die kinderen gaan inderdaad heel anders met beestjes om Lachen

maar sommige Frusty

**Geplaatst**: 06-06-01 19:36

Geplaatst: 06-06-01 19:36

inderdaad kippevel
dat kreeg ik al met lezen van je berichtje.
wat leuk zeg dat ze wel contact legt met dieren en dat het paardrijden zo goed ging.
en nu langzaam aan maar hopen dat ze hierdoor het contact wat zal verbreden maar al zie je haar maar 1x in de week zo gelukkig zijn met je paardje dan is er alweer een maand voor je gevoel goed.

**Geplaatst**: 06-06-01 20:24

Geplaatst: 06-06-01 20:24

spw is sociaal pedagogisch werk, een vriendin van mij doet die opleiding ook, die heeft mavo gedaan, ik weet niet of je met havo spw op een hoger niveau kan doen. een oppaskindje van mij heeft ook syndroom van down, hij heeft geen last van weinig contact met mensen, hij praat honderduit en is allesbehalve verlegen. vlakbij mijn school is ook een centrum voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapten met een kinderboerderij ernaast, het is inderdaad leuk om te zien hoe die mensen helemaal opleven door die dieren.

**Geplaatst**: 06-06-01 20:39

Geplaatst: 06-06-01 20:39

Mijn moeder werkt in de Gehandicapten zorg, en ze werkt er al 15 jaar, ik ben er als het ware mee opgegroeid en heb daarom ook veel contact met die mensen. Heel veel met het syndroom van Down, en het is waar dat ze heel hcht zijn met dieren. Misschien heeft dit te maken met hoe sommige mensen naar ze kijken, of achter hun rug om fluisteren. Of misschien zelfs om ze lachen. Helaas zullen wij er nooit achter komen, alhoewel ik wel merk dat hoe meer je met ze optrekt ze steeds meer durfen te zeggen en te doen.
In het huis waar mijn moeder werkt is een hechte band met elkaar ook met de begeleiders. En okal werk ik er niet, iedereen kent me en als ik kom krijg ik van iedereen een dikke knuffel en vechte ze zowat om naast me te zitten. Die mensen leven in hun eigen wereld, wij ook, maar hun op een meer vredige en rustige manier dan sommige van ons. Ik merk ook dat ze die rust echt uitstralen en mij ook helpen kalmeren.
Voor mij hebben hun een diepere betekenis dan zelfs mijn familie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-01 13:25

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-01 13:25

Zoals al gezegd is is SPW sociaal pedagogisch werk. Ik heb ook eerst MAVO gedaan en nu dus 2e jaar SPW.
Als je HAVO hebt gedaan kun je SPH doen dat is sociaal pedgogische hulpverlening.
Met SPW kun je met kinderen werken maar ook met ouderen in de activiteitenbegeleiding! Je kan ook in een instelling voor gehandicapten gaan werken. Ik ga dus het speciaal onderwijs in. Ik vind het daarom ook erg leuk om Jamy (zo heet het meisje) te helpen met het paardrijden. Ik hoop dat het zo goed blijf gaan als vorige week. Morgen komt ze weer op Punkie rijden. Hebben jullie ook ervaring met mensen die niet zo functioneren als wij en toch paardrijden? Ik wil graag alle verhalen horen wie weet heb ik er wat aan nu ik Jamy les geef.

**Geplaatst**: 07-06-01 13:29

Geplaatst: 07-06-01 13:29

Bij ons op de manege wordt les gegeven aan gehandicapten (syndroom van down) sommigen kunnen heel aardig rijden. En anderen kunnen amper zelf zitten.
misschien dat je bij de spg (stichting paardrijden gehandicapten) wat info kunt krijgen.

**Geplaatst**: 07-06-01 14:37

Geplaatst: 07-06-01 14:37

Ja, die kinderen zijn lang niet gek, die hebben verduveld goed door hoe het in elkaar zit: die dieren kletsen en lachen niet achter je rug om, doen zich niet beter voor dan ze zijn, en accepteren je gewoon om wie je bent....
Veel mensen zouden een voorbeeld kunnen nemen aan de dieren om ons heen.......

Sonja.

**Geplaatst**: 07-06-01 14:38

Geplaatst: 07-06-01 14:38

Nieuwtje: bijna niemand weet dit, maar het is een soort 'droom' van mij om ooit genoeg tijd en rust te hebben om paardrijles te geven aan gehandicapte kinderen. Vroeger heb ik er wel eens mee te maken gehad en dat heeft heel veel indruk gemaakt.
Voor wie hem kent: Oliver Sacks is een geweldige neuroloog die ook veel werkt op psychiatrisch/psychologisch vlak. Hij heeft ook onderkent dat paardrijden heel therapeutisch werkt. Hij heeft het laten zien met een tourette-patient.
Ik kan me dus levendig voorstellen dat er heel veel door je heen gaat als je hier mee bezig bent.
Trouwens, gaat het nu beter met Punkie, of werkt het voor hem ook therapeutisch??

**Geplaatst**: 07-06-01 14:40

Geplaatst: 07-06-01 14:40

Kan me goed voorstellen dat je dat wilt doen Lov, da's zoooo'n dankbaar werk! Ik heb er ook wel eens aan gedacht, maar ben dus een andere richting op gegaan...

Sonja

**Geplaatst**: 07-06-01 15:04

Geplaatst: 07-06-01 15:04

Bij ons rijdt ook een gehandicapte jongen die heel moeilijk kan praten (zinnen van 3 woorden gaat heel moeilijk) Zit 'ie op het paard maakt 'ie hele volzinnen.!
En wat dacht je van spastische mensen (in erge of minder erge mate) Hoe die opknappen na een paardrijritje!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-01 16:41

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-01 16:41

Ik geef nu dus maar 1 meisje les maar wie weet worden dat er ook wel meer! Het is echt niet de bedoeling dat ze super goed kan gaan rijden maar gewoon de beginselen leert en wie weet wordt het wel meer dan dat. het ligt eraan hoe snel ze blijft leren!
Punkie vindt het ook geweldig! Ze werd haast niet meer gereden omdat mn buurmeisjes niet meer konden. Ze werd dus alleen gelongeerd en langs de weg gewandeld. En heel af en toe loopt ze voor de kar maar nu ze weer onder het zadel loopt leeft ze ook weer een beetje op! Jamy heeft nu 3 keer greden ze kwam vanmiddag ook nog even langs ze wou zo graag zei haar moeder ze had steeds Punkie geroepen. En morgen komt ze weer dan gaan we ook een stukje met de kar rijden denk ik!
Ik heb ook nu al het idee dat ik heel wat beteken voor Jamy en haar ouders! het lijkt me ook voor hun moeilijk om een dochtertje te hebben die haast niet praat! Vandaag kwam Jamy aanrijden met haat moeder en rende meteen het land in naar Punkie en die rende ook naar haar toe! Hoop voor allebei dat ze een mooie vriendschapsband op kunnen bouwen! Na het rijden kwam Jamy ook mij nog even een dikke knuffel geven en zei ze bedankt! Ook daar kreeg ik weer even kippenvel van!!