Geplaatst Ze waren net nog in de stal even geweest, en Cerise lag in de stal, en kwam pas overeind toen de stalhoudster de stal, haar stal dus, in kwam.
Normaal komt ze altijd meteen overeind, is altijd snel nerveus of onrustig als er iemand binnen komt.
Dit keer dus niet.
De stalhoudster ging haar box weer uit en legde een handje brokjes in de voerbak, Cerise had nauwelijks belangstelling.
Heel langzaam gingen ze op, en toen ging Cerise weer liggen.
Maar de stalhoudster voorkwam dit, deed snel haar halster om, haar man ging met Cerise wandelen in de buitenbak en ondertussen belde zij naar Peter en mij.
Wij kwamen meteen.
Vreemd genoeg maakte ik me totaal niet ongerust. Dat is weer dat vreemde voorgevoel dat ik altijd al heb... alsof alles goed zou komen...
Ik zag de stalhoudster buiten lopen met Cerise, heb het even over genomen, daarna nam Peter het van mij over want ik moet rustig aan doen en morgen weer aan de chemokuur... dus ik ging in de ingang van de stal staan waar 't wat warmer was.
De DA was er vrij snel.
Ondertussen had Cerise gemest tijdens het rondlopen, wat een goed teken was. Wij blij.
Het zag er echter wel licht uit van kleur en nogal droog.De DA controleerde haar hart, ademhaling en temperatuurde haar.
Ze had nauwelijks verhoging, heel ietsje maar niet noemenswaardig.
Hij dacht inderdaad net als wij aan koliek, maar geen zware vorm. Cerise had al geen neigingen meer om te gaan liggen en was al wat rustiger geworden.
Hij gaf haar twee spuiten: voor de darmen en een pijnstiller.
Daarna moesten we nog een kwartier met haar lopen.
Ze mocht eten, vooral droog goed hooi, en hij raadde aan om haar niet te lang op de wei te laten staan morgen, eerst dus even haar buikje vol eten met hooi en dan pas de wei op, zodat ze niet teveel gras zou eten.
Cerise wilde na het kwartier lopen, toen ze terug de stal in mocht, dolgraag eten...
Terwijl ze dit een uur geleden totaal niet wilde!Dus wij blij. Ze kreeg droog hooi en de stalhoudster beloofde ook 's morgens om vier uur nog eens naar haar te gaan kijken. Dan moest haar man er toch uit voor zijn werk... lief he.
Toen uiteindelijk wilde Dorine wel naar huis.
Ik vertrouwde er volledig op dat het goed zou komen, had echt het idee dat Cerise morgen weer 'normaal' zou zijn.
Voor zover mijn paard normaal is dan...
Eerst kreeg ze nog van de stalhoudster een deken op, want onze deken was in de was thuis, en toen kreeg ze nog een knuffel...
Eigenlijk meer voor mijzelf omdat ik haar zo'n lekkere zachte dame vind en zo stapel op haar ben, dan omdat zij het zo leuk vindt om geknuffeld te worden terwijl ze ook hooi kan eten.
Want ineens was eten weer het belangrijkste in haar leven.
Zoals het ook hoort als je Cerise heet!
En toch is het vreemd. Terug in de auto...
Peter: Goh wat was je rustig, je raakte geen moment in paniek of zo.
Dorine: Nee raar he, ik wist gewoon dat het goed zou komen.
Peter: Ja, ik ook, typisch he.
Dorine: Wat je gevoel wel niet kan zeggen...
Ik heb wel vaker dat ik iets 'aanvoel' laat ik maar zeggen.
Sinds ik Reiki-cursussen heb gevolgd en dus dieren behandel met Reiki, is mijn intuïtie zich alleen nog maar sterker gaan ontwikkelen. De gekste dingen komen soms binnen...
Soms zelfs als ik alleen al een Bokt-bericht lees...
Ik kan het echter niet altijd expres voelen, met opzet, dus was erg blij dat ik vandaag wel wat voelde!
Cerise komt de nacht in elk geval goed door!
