Raakje is al een tijdje kreupel en is vrijdag een week geleden geheel door de dierenarts binnenstebuiten gekeerd. Niets te vinden. Buigproef negatief geen dik been, geen dikke pezen niets. Wel een opmerking over zijn hoefjes. Die moesten nodig gecorrigeerd worden want hij liep hardstikke ongelijk en stond te hoog op zijn benen. Smid zegt heeft het niets mee te maken maar dat zegt ie altijd en doet vervolgens braaf wat ik hem opdraag. Is ook een lieverd.
Nu gister dus had ik hem losgelaten in de longeerpaddock. Dagen niet geweest en ik geef hem nu bewust boxrust. Ik dacht hij zal nog wel niet goed lopen. Echter hij liep toch goed. Evengoed krijgt ie nog een week rust want ik ben veel te onzeker. Vorige keer liep ie goed en ik zit er op en het gaat weer fout. Rij ik hem aan de teugel loopt ie veel beter en daarom denk ik dus aan een spier. En dus komt woensdag voor het eerst de fysiotherapeut. Die wilde ik toch al laten komen omdat ik gezien zijn prestaties en werk vind dat hij best twee keer per jaar lekker onder handen genomen mag worden door de fysio. HEeft het kind verdiend.
Enfin, gister wat gespeeld met hem en wat vrijheidsdressuur. Hij vindt het prachtig dat ie dan kan steigeren op commando. Of een spaans pasje. Hij vindt het gewoon leuk. Niets moet alles mag en we hebben allebei lol. Daar gaa thet om bij hem. En ineens gebeurde het dat ik bij hem stond met mijn wang tegen zijn zachte lieve snoet en ik moest zo huilen. Ik heb nu al weken in spanning gezeten en me zorgen om hem gemaakt, woedend geweest op zijn vorige eigenaren. Ik zei hem 'Raakje ik hou zo verschrikkelijk veel van je dat het soms pijn doet. Wat er ook gebeurd je gaat nooit meer weg wees daar nooit bang voor. Al kan ik niet meer op je rijden of met je de sport in jij blijft altijd mijn maatje en ik zal altijd goed voor je zorgen.
En die lieverd duwt dan heel zachtjes zijn neusje nog dichter op je wang alsof ie zeggen wil 'rustig nou maar ik ben heus niet bang'.
Nu niet denken dat het al zo erg is. Laat dat maar aan mij over. Ik zie als het om Raak gaat de dingen altijd veel te zwart. Het gaat al weer een stuk beter met hem en ik heb alle vertrouwen.
Hebben jullie dat nou ook wel eens of ben ik gewoon weer een zemel. Het is zo moeilijk uit te leggen maar ik hou echt zo veel van dat paard. Hij heeft me uit een depressie getrokken, maakt dat ik weer plezier in mijn leven heb en bruis van energie. Hij maakt dat ik heb gevonden dat ik goed ben in een bepaalde sport. Iets wat ik nooit had gedacht. Iets wat ik na Maaraak ook nooit meer zal vinden dat besef ik terdege en ik zal daar ook nooit meer naar zoeken.
Nou ja, jullie vinden me vast een zemel maar ik moest het gewoon even kwijt.
