Geplaatst Op 2 februari 2002, de dag dat Alexander en Maxima gingen trouwen, de dag dat het 22 graden werd mocht ik voor het eerst op Tina rijden. Ze was anderhalve week eerder op de manege gekomen en reed al in een paar lessen mee. Ze was nog niet mee naar buiten geweest en ik was de eerste die op haar naar buiten ging.
Het begon in stap wel rustig, beetje gedribbel maar wel lief. Toen gingen we in draf, bokken dat ze deed! Niet normaal! Ik ben de les doorgekomen zonder vallen en zijn nog in de bak in gallop geweest. Die gallop ging heel goed, 1 keer ging ze iets te hard maar heel lief verder. Ik vond haar echt geweldig! Lekker wat pit maar bij opzadelen enzo heel braaf.
De keer erna gingen we binnen rijden dus ik weer op Tina om te kijken hoe het binnen ging. In stap en draf was ze echt lief. Maar in gallop was het meer doorzitten, hele lichte hulp geven en vroem, tina was na een rondje bok-galoppas-bok-galoppas weer achteraan. De andere keer ging het beter maar ook nog met een paar bokjes. Met zijn alle tegelijk ging heel goed trouwens.
Toen heb ik er nog een keer op gereden binnen. Dat ging heel goed, ik mocht voorop rijden en ze was heel braaf. De gallop was weer een beetje voem bok klaar maar ja. De 2e galop was echt zooo rustig! Echt lief! Toen ik weer voorop reed in draf begon ze opeens heel erg te bokken, ik denk dat er wel 5 gemene hoge bokken achter elkaar kwamen. Het was zo plotseling dat ik er na een paar bokken aflag. Geen verwondingen allebei (alleen beetje hoofdpijn) dus ik er weer op. Nog een keer wilde ze het doen maar nu was ik er opvoorbereid en maakte een kleine volte en toen kon ze het niet meer doen.
Na deze les was er een dressuur wedstrijd waar ik aan meedeed. OP Tina natuurlijk! Deze dressuur was op 10 maart. Ik reed bij de gevorderden en was de eerste die de proef op haar ging rijden. Bij het inrijden was ze echt heel braaf. We hadden haar vantevoren al los gegooid in de paddock dus haar overtollige energie was al een beetje op. Toen reed ik de bak in en merkte ik dat ze al wat gespannen werd. Ik bleef zo rustig mogelijk en toen de proef begon ging het echt heel goed! Een 8 voor binnen komen! De 2 daaropvolgende onderdelen gingen ook goed, een 7 en een 6. Maar daarna werd ze zo gespannen dat het niet meer goed ging. Ze ging hard en gaf een paar bokken. Zo ging het nog wel even verder. Ik vond het niet erg en mijn doel werd om de proef uit te rijden. De baas van de manege kwam de bak in en zei dat ik haar even rustig op het midden stil moest zetten. Hij vroeg of ik wilde stoppen maar dat wilde ik niet! Ik heb de proef uitgereden en toen ik de bak uitkwam klapte iedereen. Tina, die helemaal opgefokt was geworden, werd weer helemaal rustig inde bak waar ook de andere pony's waren. Ik mocht haar lang uitstappen want degene die er na mij op ging rijden mocht er niet meer op. Ik was niet eens laatste geworden. Ik was 13e geworden met 124 punten.
Op 5 april waren er een paar pony's niet en er waren dus teveel mensen voor de pony's ofwel: pony probleem. De enige manier om dat op te lossen was dat ik op Tina zou gaan. Dat deed ik dus ook. Maar braaf dat ze was! Ik bleef rustig en zei bleef rustig. Alleen een beetje dribbelen maar dat was niet erg.
Een paar weken erna ging er iemand anders op die erop MOEST (ik was boos maar kon er niets aan doen) en daarbij bokte ze nog wel de hele tijd. Ik reed er al heel lang op buiten en telkens hoorde ik dat ze ervandoor was gegaan en dat kinderen eraf waren gevallen omdat ze te wild was. Maar ik had nergens last van.............
Nu was Tina op het punt gekomen dat zelfs de kindjes die er telkens afvielen goed op konden rijden. Kortom, ze was echt zoo lief! Ik was echt helemaal verliefd op haar. 29 september zou ik dus een duinrit gaan rijden. Lekker op de drunese duinen en dan zo hard mogelijk als het goed is! Ik had er echt zo'n zin in!
Vandaag.... Ik kom om tien voor half 6 thuis van school. Praat even op msn met mijn beste vriendin en had het nog over dat Tina echt een pony voor mij was, dat we goed paste. Beld er iemand op. "Ik heb slecht nieuws, Tina is net opgehaald door iemand, ze is er dus niet meer" Ik werd echt helemaal stil. Kon niet meer praten. Dacht aan al die dingen die ik dus nooit meer zou doen. Nooit meer zou ik haar kunnen poetsen waarbij Tina mij ook begon te poetsen, nooit meer zou ze mijn handen aflikken als dank voor wat lekkers, nooit meer zou ze mij achtervolgen als ze losliep, nooit meer op haar rijden met hele lange teugel lekker op de hei, nooit meer, nooit meer, nooit meer. Toen kon ik het niet meer aan en moest ik wel huilen.
Er is geen andere manegepony waar ik op zou willen (en kunnen) rijden en dus zit ik erover te denken om een tijdje af te wachten met rijden. Maar mijn vriendin wil dat niet en haaft haar lievelingspony (die ik ook heel leuk vind) aan mij aangewezen. Maar ik vind niet dat ik dat kan aannemen.
Ik ben nu echt verdrietig en moest gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik zet hier nog een foto neer als laatste herinnering aan haar.
VAARWEL TINA !!
Groetjes van Fleur
met Rietje. VET goed van mij en ook wel van Rietje.... Ohhh ja, jij bent trouwens wel de beste ooit geweest met Tina, wel een na laatste LOL 
Suc6 met zoeken! 