Dank jullie wel! We zijn inderdaad superblij. Je weet dat naarmate de dagen vorderen zijn kansen stijgen, maar je durft het bijna niet te hopen, of te denken, bang om te voorbarig te zijn.
Zo'n DA die eerst ernstig naar het been gaat kijken, gaat voelen, nog niks zegt, een keertje fronst, nog eens voelt. Je houdt je adem in, de adrenaline giert door je lijf....het lijkt verdorie wel examentijd! En dan de verlossende woorden, je wilt niet huilen van geluk, dat staat zo truttig bij die veearts, dus dat bewaar je voor als ie weer op de trailer staat...met je neus in zijn hals. Hij snapt er niks van, maar jij denkt:"Super kerel, je hebt het weer gedaan!"
Daniel, als het goed is moet Imatador tegen die tijd weer volledig hersteld zijn. Ik heb ook eind september een show, maar die red ik absoluut nog niet.
In de show moet hij wel een paar zware oefeningen doen (oa passage en spaanse pas), maar niet lang aan een stuk. Ik doe natuurlijk niks als het nog niet goed is voor mijn paard, en zeker niet zonder overleg met de veearts. Als Imi tegen die tijd nog niet goed genoeg is, is het ook niet erg. Ik mag mijn handjes samenknijpen en op de blote knietjes vallen dat hij er nog is....dus dat doe ik dan ook!