Gisteren op de manege was er les van de vereniging, waar ik normaal met Pie in reed. Ik was er dus wel, en hielp een meisje die eraf gevallen was, verder les kijken, dat soort dingen.
Ook mijn instructeur had ik inmiddels alles verteld. Hij kent de eigenaresse en kan niet zo goed met haar...
Na de les aan de bar heeft hij een half uur lang op allerlei manieren tegen mij zitten zeggen dat ze nooit meer zo'n goeie verzorgster krijgt als ik enz... dat ik blij moet zijn dat ik er weg ben ook al is het niet leuk voor Pie...
Mijn instructeur is altijd al een open boek voor mij geweest, was een soort broertje waar ik goed mee kon, en nu bleek weer eens wat een lieverd hij is.
Hij wilde later wegrijden in de auto en ik vroeg hem zijn hoofd richting raampje te brengen, zo schuin, ja goed zo...
Kreeg hij een kusje op z'n wang. Een heel ander kusje dan van vele kwijlende jonge amazones die een jonge goeie instructeur wel zien zitten.
Dit was een dankbaar kusje.
Voor altijd: zijn zusje.
Dorine.