Geplaatst Dus wij slalomden om de plassen heen en Voltrack bungelde er een beetje achteraan. Joop bleef gelukkig wel lopen en vond het wel lachen. Met het galopje kwam zijn ware aard weer naar boven, gas erop en die arabier vér achter zich latend mocht ik hem uiteindelijk zeker weer op z'n kont gaan zetten... nah, dat vond ik toch niet helemaal de bedoeling van ons bosritje, dus hij ging keurig netjes nageeflijk galopperen, en ondertussen woest briesend omdat hij niet harder mocht, de arme ziel. Daarna kwamen we bij de engste plas van het bos, daar gaat gewoon geen enkel paard doorheen, dus moesten wij (de ruiters) dwars door de takken. Toen zat Voltrack voorop en dat stond m toch niet erg aan, het was tijd voor 'n drafje (we hebben nauwelijks gestapt), maar Voltrack had toch een heel ander idee van draf dan wij (mijn vader, Joop en ik). Mijn vader wilde dat hij meer uitstrekte en Voltrack ging óf in een slakkentempo draven óf in een slakkentempo galopperen. Joop was het helemaal zat en die ging dus in gestrekte draf erlangs, toen had Voltrack opeens heel veel haast om te laten zien dat hij ook best uit kon strekken.
Joop kan dat alleen beter dan Voltrack, dus Joop won 
Daarna weer een galopje, ging Voltrack dus weer met de handrem erop (teugel hing slap, maar je weet t nooit met Vollie) in een slakkentempo iets laten zien wat misschien wel leek op galop. Joop ergerde zich weer kapot (zat er weer achter), dus hij trok opeens aan en haalde zo in. Whoops, dat was niet de bedoeling. Gelukkig kon ik m toen we er al naast zaten weer terugkrijgen. En weer kreeg Vol grote haast om in te halen. Gelukkig had hij nog steeds wel last van z'n luiigheid, dus erg hard ging t niet.Joop had inmiddels toch wel de smaak te pakken gekregen den die ging bij t volgende galopje als een achterlijke gladiool er vandoor.
Ik m weer rustig terugnemen, gaat hij opeens heel diep lopen (protest, heel irritant) en zit Voltrack er opeens weer naast (ex-racer, die kán dus best hard), uiteindelijk konden we ze met moeite netjes in een redelijk tempo naast elkaar laten galopperen, Joop hing gelukkig niet, want dan waren we toch wel iets sneller thuis geweest dan de bedoeling was. Dat was t laatste galopje, en in draf had Joop er echt geen trek in, helemaal door t lint als er een plas aan kwam, en nog net niet zo lui als Voltrack. Ondertussen was ik ook zeiknat door t water van de takken (t regende geeneens meer).Toen we echt bijna thuis waren vond Voltrack het nodig om gewoon eens even precies de verkeerde kant op te gaan. Dus mijn vader: hee joh, waar ga jíj heen? En Vol stapper de stapper de stap in precies de andere richting dan waar Joop en ik naartoe gingen (huis). Gek beest. Mijn vader moest hem uiteindelijk omkeren (normaal draait hij vanzelf wel om), keek hij echt zo van: maar dáár is het lekkere eten toch? En uiteindelijk zag hij Joop en toen zette hij even flink de pas d'r in, want thuis krijg je zeker eten.
Ik moet altijd zo lachen als Vol iets vreemds doet (constant zowat), maar helemaal als mijn vader totaal verbaast zich hardop afvraagt wat hier nu weer aan de hand is... Doet me altijd denken aan die ene keer dat Hercules midden in het mulle zand opeens ging liggen en mijn vader opeens riep: Hee, hee, wat doe je nou?! Dus ik keek om, naja, toen lag ik ook bijna in het zand, heb zelden zo gelachen...
