Het is best alweer een tijdje geleden,maar ik wil het toch ff vertellen.
Mijn fjordje staat op stalling op een woonboerderij waar twee meisjes wonen. *volcano*,ook een gebruiker van dit forum en Albertina.
Albertina ik zouden eens een buitenrit gaan maken,ik op haar fries Sybrich en zij op Goldy,de pony van Janke (*volcano*).
Toen ik op Sybrich stapte liep ze al weg voordat ik goed zat,en ik kon dus nog niet helemaal sturen.Toevallig lagen daar ook een paar betonroosters op elkaar op de grond en daar liep Sybje in.
Ik stuurde haar er meteen uit,maar ze ging met haar hoeven door de gaten en kwam met haar hoeven vast te zitten.
Toen viel ze om,naar de zijkant,dus mijn ene voet zat eronder.
Gelukkig stond ze vrij snel weer op,ik bleef op de grond liggen.
Maar haar hoeven zaten nog vast dus viel ze weer om,vlak naast mij.
Toen kon ze los komen en Albertina had haar snel gepakt.
Het was echt een wonder,maar Sybrich had helemaal niks!!
De roosters waren gewoon met haar sterke benen meegebogen,
de bovenste stond bijna in een hoek van 90 graden.
De paarden stonden weer op stal en ik zat op de grond en ik moest vet hard huilen.Mijn voet deed nog meer pijn dan toen ik twee jaar eerder mijn scheenbeen,kuitbeen en enkel tegelijk brak.
Maar oke,meteen naar het ziekenhuis,die rit zal ik ook nooit meer vergeten.Elke hobbel in de weg voelde ik in m'n voet dreunen.
Bij het ziekenhuis aangekomen waren ze aan het verbouwen en was de tijdelijke ingang niet aangegeven en Albertina haar vader zoeken en wij (Albertina was mee) bleven in de auto.Toen was ik echt bang dat ik flauw ging vallen van de pijn. Ik hoorde Albertina vaag praten en alles werd wat vaag,maar Albertina bleef de hele tijd tegen mij aan praten.
Toen werd ik in een rolstoel naar binnen gereden en met moeite kon ik m'n geboortedatum er uit krijgen.Gelukkig kreeg ik meteen iets tegen de pijn en toen werd het al wat beter. De dokters waren heel aardig,maar we moesten wel veel wachten.Voor de foto's,voor de uitslag enz.
Maar gelukkig was Albertina er de hele tijd bij.
Daar was ik toen echt zo blij om.Ik was bang dat m'n voet helemaal verbrijzeld was en gewoon om wat er allemaal was gebeurd.
Een fries weegt namelijk echt wel wat,deze was ook nog drachtig.
Maar goed,Albertina praatte de hele tijd tegen mij aan en ik was echt blij dat ze er was.Na de foto's kwam er gips om mijn voet,want de voetwortelbeentjes waren gebroken.Maar dat was niet eens het ergste,
want mijn voet was zo zwaar gekneusd dat ze daar veel meer over in zaten.De pijn ging niet weg (wel voor deel) toen het gips erom zat,dus de volgende morgen weer naar het ziekenhuis,bleek dat mijn voet de hele tijd nog aan het opzwellen was geweest.Daarom knelde het gips heel erg.
Mijn voet was compleet blauw,en zo dik dat je de vorm van een voet er niet eens meer in kon zien.Zo heb ik een paar weken in de rolstoel doorgebracht en daarna nog met krukken.
Dit is in september vorig jaar gebeurd en volgende week (augustus) heb ik m'n laatste fysiotherapiebehandeling.
Nu is het dus bijna weer over,maar ik wilde het verhaal even vertellen.
Laatst bijgewerkt door Lindy op 17-08-02 16:52, in het totaal 2 keer bewerkt