Om tien voor 4 ging mijn wekker. Gaaaaap... snel gedoucht en op naar Nijkerk, waar ik Petra (Sjimmy) moest ophalen. Zij zou de hele dag met mij een controlepost 'bemensen'. Om 5 uur was ik in Nijkerk. Voor de zekerheid daar nog ff Petra gebeld om te vragen bij welk stoplicht we nou hadden afgesproken... bleek dat ik haar wakker belde, de wekker was niet afgegaan
. Maar binnen een kwartier konden we gelukkig vertrekken richting Federatiecentrum in Ermelo.De rit vond plaats in en achter het heidegebied dat recht tegenover het Federatiecentrum ligt, tot aan Elspeet toe. Sommige routes werden meerdere malen gereden. Toen wij om kwart voor 6 aankwamen (weer *gaaaap*) was het al een enorme drukte: de combinaties voor de 165 km waren al aan het losrijden, want de start zou om 6 uur zijn. Een boel Arabieren, een enkele Engels Volbloed en zelfs een Connemara. Die heeft het trouwens uitstekend gedaan: 2e in de einduitslag!
Petra en ik werden gestationeerd op controlepost 3, een cruciaal punt in de trail aangezien daar 4 routes over 3 fasen voorbij zouden komen. Wij kregen dus (in tegenstelling tot de andere posten) een portofoon mee. Daar waren we erg blij mee, omdat we zo alle nuttige info en gezellige opmerkingen van de andere medewerkers konden volgen, en daar ook ons steentje aan konden bijdragen. Een perfect punt, met uitzicht over de hei, vlakbij een klaphek (maar geen koe die bij ons in de buurt durfde te komen
).In totaal hebben we zo'n 12 uur op die post gezeten. Tussendoor een paar uur pauze, we zijn toen op het hoofdterrein bij de vetgates gaan kijken, Laudine & familie nog even gesproken, paard nr. 31 op drie benen de trailer in zien gaan (die raakte gewond halverwege de wedstrijd, brrr... rotgezicht), frietje gegeten in het pittoreske Garderen, en toen weer terug naar de post (en weer naar het FC om de batterij van de portofoon om te ruilen voor een volle
).Het was in een woord geweldig om al die topcombinaties voorbij te zien komen, vooral om ze in de laatste kilometers voor de finish aan te moedigen. Er waren heel wat uitvallers: van de 21 starts op de 165 km zijn er slechts 6 over de finish gekomen, gelukkig wel allemaal goedgekeurd. De enige finish die ik live heb gezien, was die van 6e finisher Yvonne v/d Velde met haar kleine (1.41) NRPS-merrie Joy La Vie en Rose. Dat was om 22.30 uur, het was al bijna donker en op het grasveld van het Federatiecetrum was een complete intocht geformeerd door de organisatie, alle medewerkers en overgebleven publiek. Echt gaaf hoe iedereen met haar meeleefde, en zelf sprong ze ook een gat in de lucht toen haar paardje goed door de eindkeuring kwam.
De clown van de dag was een oude Engelsman die startte op de 165 km. Om een uur of 8 werd er omgeroepen dat er 'een Engelsman tegen de route in aan het rijden was'. Door ons werd hij vanaf dat moment 'de spookruiter' genoemd, en volgens de omroepers op het hoofdterrein was het niet de eerste keer dat hij dit flikte. Tsk... die Engelsen moeten ook alles 'the other way round' doen
. Helaas hebben wij hem op post 3 niet mogen begroeten: na de eerste fase (die niet langs onze post kwam) gaf hij uit zichzelf op in de vetgate.Uiteindelijk was ik om half 1 's nachts thuis bij paps & mams, een lange dag maar zeer de moeite waard. En onderweg heb ik mezelf een nieuw doel gesteld: ik wil tenminste eens in m'n leven een 100 km-rit volbrengen. Een nobel streven toch?
Wat ik daar gezien heb, is pure topsport en een extreme vorm van samenwerking tussen ruiter en paard. Ongelofelijk, zulke afstanden en 12 tot 15 uur in het zadel (vetgates niet meegerekend)... Toen ik vanmiddag mijn eigen 15-km-trainingsrondje met Ret aan het rijden was, was ik me er weer heel erg van bewust dat ik nog maar heel ernstig een beginnertje ben... Die 100 km is voor mij nog heel ver weg!
Anyway, volgend jaar hoop ik weer van de partij te zijn!
BTW foto's van het hele gebeuren vind je op www.fasnatrail.nl - kijk dan voor de gein even onder 'medewerkers', daar vind je de foto van Petra en mij die ook op ITP staat.
Bikkel...