Mirte ik begrijp precies hoe je je voelt.
Bij mij gaat het al een jaar zo. Dan weer je pension stal, dan weer je instructeur die niet komt etc etc.. En als je dan eindelijk denk na heel veel rompslomp het gaat weer goed is het weer mis. 1 mei was gewoon de dag dat de wereld onder mijn voeten werd weggeramd. Paard bleek chronisch kreupel. Ik zit al vanaf dec met hem aan te modderen.
Mijn zin is nu ook heel en heel ver te zoeken ik zit gewoon zwaar in een dip.
Het liefst stop ik er ook mee en laat ik eerlijk zijn dat ik dus ook bijna zover ben. Ik ga al niet eens meer elke dag heen en bedenk me al hoe ik het beste een nieuewe eigenaar voor mijn fjord kan vinden.
Ik stap ook regelmatig huilend in de auto bij stal en loop bijna dagelijks te zeggen dat ik ermee stop.
Voor mij dus ook, er komen hierna geen eigen paarden meer dat is wel een ding wat zeker is. al die stress erom heen maakt van je hobby meer een kwelling dan leuk tijdverdrijf.
Dus meid je bent echt niet de enige. Iedereen zegt altijd wel na regen komt zonneschijn. Eerst zien dan geloven.
In ieder geval sterkte met je paard.
Laatst bijgewerkt door Cowgirl op 14-06-02 10:23, in het totaal 1 keer bewerkt