Ik moet dekens opdoen, want dat hoort. Ik moet toch echt wel zeker er een kilo brok in laten gooien, en kon na onderhandelen voor elkaar krijgen dat het een kleine halve kilo wordt, terwijl ik een kwart wilde. Je hebt heel vaak mensen op je vingers kijken, hoeft nog niet eens zo te zijn, dat ze commentaar geven of willen helpen. Maar ze zijn er gewoon. Ook krijg je wel eens ongevraagd tips, om iets op te lossen, ipv mijn eigen manier. Je paard is verder meer gericht op de stalhouder want die voert. En mijn pony werd ook wat zuurder doordat ze nooit eens alleen kon zijn. Zoiets is het eigenlijk in mijn geval geweest