Geplaatst Ik heb van de vakantie het paard van mijn vriendin verzorgd, naro genaamd. Ze waas behoorlijk kreupel maar we deden er alles aan om haar beter te krijgen.
Ze had haar zo van de manege gekocht. Daar hebben ze er vorig jaar september foto's van dr gemaakt en daar "was niks op te zien"
Dus we hadden nog hoop. Afspuiten vitamines geven medicijnen, masseren en nog veel meer.
Maar gister is er een gespecialiseerde dierenarts geweest. We wouden het nu toch echt weten (volgens de fysio was het OCD) En die zag het niet rooskleurig in, ze kon vandaag opbellen voor het definitieve advies.
En er is niks meer aan de toen, het is spat in een zeeeeer ver stadium. Er is al zeer veel verkalkt.
Dat was dus vanochtend eigenlijk het doodvonnis voor Naro
. En in die tijd ben ik best gehecht geraakt aan dit beestje. Ik voel me hierdoor nu dus best K*T en cristel (de vriendin) dus helemaal, dit is namelijk het 2e paardje dat ze moet laten inslapen.
En helemaal als je bedenkt dat die infrieure dierenarts het in september gewoon had moeten zien en dan was er iets aan te doen geweest
........................ Dit wou ik gewoon ff kwijt...............
