Ben net even bij de eigenaar langsgeweest. Zat helemaal onder de bloederige schaafplekken, maar verder redelijk ongedeerd.
Rosanne hadden ze achter de kassen gelegd (was opgetakeld en naar huis gebracht). `t Was inderdaad `mijn paardje` niet meer, maar ben blij dat ik haar nog even gezien en aangehaald heb.
In december was er ook een stal met paarden levend en al verbrand (heb ik ook jaren gereden en getraind), ik heb er toen zo`n moeite mee gehad dat ik geen afscheid had kunnen nemen. Dus ondanks het vreselijke gezicht is het voor mij toch een stukje verwerking geweest.
De eigenaar wil in de toekomst wel een nieuw paard (had ook marathonwagentje besteld etc, wat hij niet cancelt), maar daar wil ik voorlopig nog helemaal niet over nadenken. Zit voorlopig nog teveel met Rosanne en haar ongeboren veulentje in m`n hoofd.
Ik mis m`n paardje...
Mensen, thanx voor alle steun!