Het is gebeurd
Zoals jullie hier konden lezen :
[VvdD] Nooit meer Orlando..
heb ik mijn paard vandaag helaas moeten laten inslapen.
Ik ben de hele dag bij hem geweest, heb hem voor de laatste keer aan de hand laten grazen, in de weide gezet en grondig gepoetst. Hij was erg onrustig vandaag. Ik denk dat hij al voelde dat er iets niet goed was
Om 6 uur was het dan zover ik heb eerst nog een tijdje met hem in de zon gezeten en tegen hem gepraat. Ik zat op een bankje en hij heeft de hele tijd met zijn hoofd omlaag in mijn schoot gehangen. Hij was nooit zo rustig als vandaag. Net alsof ie me wou troosten
Toen kwam de veearts. We hebben hem naar het mooie stukje land gebracht en toen hield ik het al niet meer droog Maar ik wist dat het het beste voor hem was. Orlando stond nietsvermoedend te grazen toen de veearts hem een spuit gaf om hem wat suf te maken. Hij begon eigenlijk gelijk al te wankelen, maar bleef toch grazen.
Op dat moment, vlak voor hij de laatste spuit kreeg heb ik definitief afscheid genomen. Ik heb hem een zoen op zijn voorhoofd gegeven en gezegd hoeveel ik van hem hield en dat ik hem weer zou zien ooit. Hij had zijn hoofd tegen mijn schouder.. Ik heb hem gezegd dat het me ontzettend veel speet maar dat het het beste voor hem was en dat het geen afscheid voor altijd zal zijn
Toen kreeg hij de laatste spuit. Het duurde misschien een kleine minuut en toen zakte hij rustig door zijn benen. Op dat moment heb ik me even omgedraaid, maar ik heb hem tot het eind toe vastgehouden. Ik vond dat ik hem dat toch wel verschuldigd was
Toen hij op de grond lag heb ik zijn hoofd in mijn armen genomen en toen was hij eigenlijk gelijk weg Gelukkig was het zo voorbij, ik moet er niet aan denken dat hij tegengestribbeld zou hebben
De dierenarts bleef tot lang na het einde bij hem, en zei gelukkig ook dat dit het beste had wat ik had kunnen doen. Dat steunde me erg. Hij vondt ook dat zijn achterhand nog meer verslechterd was en dat het niet meer goed was gekomen, maar dat het opgehouden was met ontzettend veel pijn
Ik heb nog een kwartier bij hem gezeten en toen heb ik voor de laatste keer afscheid genomen. Nu voel ik me zo leeg. ik heb me helemaal kapot gehuild vanaf het begin tot het eind maar aan de andere kant weet ik dat ik blij moet zijn dat ik hem heb mogen leren kennen ,en dat het een eer was om zo'n paard te hebben gehad.
Jaren heb ik plezier van hem gehad, hij was mijn enige steun in slechte tijden en zonder hem was het leven voor mij lange tijd niets meer waard. Hij was meer dan gewoon een paard voor mij. Hij was mijn allerbeste vriend. Waar mensen niet meer in hem geloofde heb ik steeds in hem geloofd, en steeds als mensen zeiden: hij wordt niet meer beter, dan kwam hij weer terug. Hij verdiende het niet om pijn te lijden en ook al mis ik hem meer dan wat dan ook op de wereld, ik weet dat ik niet egoistisch mocht zijn en dat hij nu geen pijn meer heeft
Ik heb gezworen dat ik tot het eind aan toe bij hem zou blijven en dat is zo gegaan. Hij is in mijn armen gestorven en ik denk dat hij een heel mooi leven gehad heeft. Het doet aan de ene kant ontzettend veel pijn, maar aan de andere kant is het goed zo. Vooral het moment waarop ik moest beslissen dat het de laatste keer was dat ik hem zou zien, heeft me ontzettend veel zeer gedaan Ik kan hem helemaal niet missen..
Een leven zonder Orlando kan ik me niet voorstellen
~*~
Laat me nog één keer....
Een kus aan je geven,
Voordat je gaat slapen..
Nog één keer,
Zien hoe mooi je bent..
Geef me nog één blik,
Die mij in mijn dromen zal volgen,
En geef me nog één Herinnering
Die niemand anders kent..
Mijn hart is omsingeld,
Met liefde voor jou..
Bij jou vind ik terug,
Waar ik zoveel van hou.
Je vindt rust,
wanneer je zo in slaap wordt gekust..
ik neem nog één keer,
je hoofd in mijn handen,
Voordat je gaat slapen..
Nog één keer,
Laat ik je gaan..
Kijk me nog één keer,
Diep in mijn ogen,
Voordat je het licht dooft...
Nog één keer,
Liefdevol aan..
De liefde voor jou,
Ligt verankerd in mij...
Het leven vliegt in een seconde voorbij..
'k voelde me fijn,
Zolang ik bij je kon zijn...
Ik zeg je nog één keer,
Dat ik je lief heb,
Voordat je gaat slapen...
Nog één keer
Dat ik van je hou....
*~*~*
Het is waar, wat ze me zeggen,
dat ik anders ben...
't is al laat,
niets meer uit te leggen,
en toch..is alles onbekend..
Ik moet gaan,
langs planeten en de zon, de maan..
Kijk me aan..
Ik vlieg weg naar waar ik aarden zal,
Naar waar alles op zijn plaats valt...
Denk aan mij,
wat ze ook zeggen,
En ik... kleur je hemel blauw
Als ze niet in jou geloven,
Kijk dan naar boven,
en ik..schijn mijn licht op jou...
Ik moet gaan,
langs planeten en de zon..de maan..
Kijk me aan,
Ik sluit jou blik voor altijd in m'n hart,
en maak een nieuwe start..
en ik, ga aan de pijn nu voorbij,
Dwars door al je twijfels heen
Je bent nooit alleen..
Ik ben.. als een vogel zo vrij
Tussen twee werelden in..
en ik blijf steeds dichtbij..
Ik weet dat de liefde overwint..
Achter de sterren... ligt een nieuw begin...
*~*~*
Rust zacht lieve Orlando..de sterren achterna..
Voor altijd in mijn hart... Dag zwart wonder..
Laatst bijgewerkt door Cayenne op 02-09-04 20:49, in het totaal 8 keer bewerkt