Geplaatst De dierenartsen hebben nooit echt kunnen constateren wat er nou aan de hand was, het moest iets in de 'weke delen' zijn omdat het op foto's en echo's niet te zien was. Maar de laatste keer, 6 weken geleden dus, leek het erop dat het iets anders was, dat goed te behandelen viel. Bij een normaal paard zou 2 weken 2x per dag een kwartier stappen genoeg zijn om het te doen genezen, maar wij stapten voor de zekerheid (vanwege haar geschiedenis) 4 weken lang.
Na die 4 weken ging ze weer terug naar de dierenarts. Daar moest ze heen en weer draven. De DA kon niet echt goed zeggen of er verbetering in zat of niet, ze was te stijf. Volgende advies luidde: 2x per dag een half uur stappen, mag ook onder de man, om haar losser te krijgen. Dat hebben we braaf twee weken gedaan, ondersteund met Metacam (pijnstiller) en vandaag moest ze weer terug. Er was de vorige keer al gezegd dat als het vandaag niet goed zou zijn, er een beslissing genomen moest worden...
Ik ben zelf niet meegegaan naar de dierenarts, ik zag de bui al hangen. Mijn vader ging mee en toen hij bij thuiskomst vertelde dat het over was moest ik huilen. Ik heb nooit een supergoede band met mijn paard gehad, sterker nog, er zijn tijden geweest dat ik wou dat ze niet van mij was, maar zoiets als dit grijpt je toch aan. Ik vind het niet zozeer erg voor mijzelf, maar meer voor mijn paard. Het is ongelooflijk moeilijk te weten dat je paard daar nietsvermoedend in een box staat, maar een dezer dagen een spuitje krijgt en voor altijd in slaap valt.
Ik ga in ieder geval zorgen dat de dagen die ze nog heeft de beste worden van haar leven. Ondanks dat de klik er nooit was zal ik haar ontzettend missen en zullen er deze week nog veel tranen vloeien. Ik hoop dat ik haar de beste en leukste 3 en een half jaar van haar leven heb mogen geven. Ik heb in ieder geval wel veel van haar geleerd en samen hebben we toch best wat memorabele momenten gehad. De tranen vloeien inmiddels rijkelijk hier, dus ik denk dat het tijd wordt dit bericht af te sluiten en Jolina te bedanken voor alles wat ze me gegeven heeft.
Altijd naar dit soort dingen, heel veel sterkte 
