Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-01 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-01 21:44

'k tik het nog een keer, ben niet meer aan het downloaden, maar Blof doet het nog steeds niet.

Naja, Hamara was dus één van de twee eerste paarden (Joop = de andere). In 1997 hadden we ze twee jaar, en in dat jaar kreeg Hammie een zware peesklap. Dat was echt zwaar pijnlijk, want in stap liep ze echt stokkreupel (dan gaan we dus maar niet draven) met de scan moest ze spuitjes, praam en een voetje optillen, en dan nog stond ze niet stil. De DA zei dat we haar maar uren en uren moesten laten stappen. En ondanks de pijn liep ze achter ons aan. Je zag in haar ogen gewoon zoveel vertrouwen in óns, dat wij het beste met haar voor hadden moet ze wel gevoeld hebben. Na 3 maanden stappen mochten we voorzichtig weer een drafje proberen. En sindsdien draafde ik met haar op mooie zomerse avonden over het fietspad door het bos. In m'n t-shirtje een paar honderd meter draf. Omdat dat fietspad vrij recht is (een oude spoorlijn) en omdat wij richting west draafden, en omdat het rond zonsondergang was (net na etenstijd ook nog eens!) was het een schitterend moment om te rijden. Ik genoot gewoon van die gloeiende bal boven de boomtoppen en ik keek daar dus naar. Hamara had ook haar oren steevast naar voren prikken, en ook zij had haar hoofd hoog geheven en keek naar de zon. Dat was zo mooi. Dat was eigenlijk heel gek, ik wist dat ik niet de enige was die ernaar keek, en dat we samen zagen wat er zo mooi was. Dat is echt een van de mooiste herinneringen die ik heb.
ZE keek niet alleen naar de ondergaande zon, maar ook naar de maan (machtig om zo'n beest in trance te zien bijna) en naar vliegtuigen, luchtballonnen en vogeltjes. En die blik die ze daarbij had... Haar grote oren recht naar voren...
En als ik me dan bedenk dat we haar niet hebben kunnen helpen, want weer een paar maanden later liep ze weer kreupel, en toen ze nóg een keer kreupel werd hebben we haar verkócht, vanwege de mooie papiertjes. Mooie papiertjes of niet, ik hoop maar dat ze snel in het rookvlees geëindigd is. De hel waar ze al doorheen gegaan was, dat had niet nóg een keer gehoeven.
Ik vind het zo moeilijk om terug te denken aan die dag dat we haar verkochten. Hoe ze daar stond, zonder deken, in de stal waar ze nog geen halfuurtje daarvoor Hercules uitgelplukt hadden. En ze wist het zo goed, dat ze ons nooit meer zou zien. Ze keek niet eens meer om. Naja, misschien verbeeld ik me maar wat, maar toch, dat blijft me altijd bij. Zoals ze daar al dood aan eht gaan was, dat het niet meer hoefde, dat wíj de hoop opgaven, en haar lieten stikken, want zo voelde het gewoon... Echt vreselijk, dan liever gewoon meteen een einde eraan maken. Ze is nu waarschijnlijk ook wel geëindigd in een slagerij, maar alles wat daarvoor gebeurd is had helemaal niet hoeven gebeuren.
Het wordt helemaal erg als ik denk aan wat voor dooie mus Hercules was, en hoe lang die heeft moeten ontdooien, dat we haar in zo'n vrieskast hebben gedaan. Maar ja, om hier je eigen Paardenkamp oid te stichten zagen mijn ouders niet echt zitten. Zijn we nu wel aan het doen, maar Jopie kan nog lópen, Hamara kon alleen maar veulens krijgen.

En als ik aan Hamara denk denk ik ook aan Volumia!:
De allerlaatste weken, de dagen gingen snel, dichtbij komt het afscheid, moeilijk wordt het wel. Zeg dat je niet hoeft te gaan schat, dat je aan mij echt genoeg had, ga schat want je moet. Ik weet je moet.

K*tpaarden, het is goddomme altijd wat...

Laudie

PS: het is nu bijna 3 jaar geleden, maar het voelt af en toe gewoon nog als vandaag. Djezus, ik vind het gewoon nog steeds erg. Denk elke dag aan die tuthola! Kon al maanden niet om haar janken, maar nu zit ik gewoon alweer een kwartier met tissues te slepen...

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Laui! op 2001-02-10 20:46 ]</font>

**Geplaatst**: 10-02-01 22:05

Geplaatst: 10-02-01 22:05

....

Net thuis (dus meegeweest met Heike naar Ermelo) en net begonnen met bijlezen, was ook errug hard van plan heeeel selectief te gaan zijn (m.a.w. alle 100% puur paard dingen the skippen Knipoog

). Schrok dus al van de lengte van dit verhaal, maar heb toch niet op kunnen houden... Zegt denk ik wel genoeg...

**Geplaatst**: 10-02-01 22:14

Geplaatst: 10-02-01 22:14

jeetjemina.. waterg man........................... ben gewoonhelemaal stil d'r van, wat moet dat moeilijk geweest zijn zeg...
kan zo ook nog wel verhalen gaan vertellen.. komen dan allemaal boven.. afscheidsverhalen..

bijv van onze hond... we hadden een hele lieve Schapendoes.. Pelos.. (= haar in het spaans) hij had kanker en had een zeer erge vorm van vlooien allergie.. hij is 14 geworden.. de dag dat we besloten om hem in te laten slapen is zovaak uitgesteld.. maar is er uit eindelijk toch gekomen.. hij werd mager terwijl hij normaal at, hij had geen levenslust meer, geen izn meerom te wandelen enz enz..
nouja dan komt die dag er.. ikkon er nauwelijks over praten.. ik zat in groep zeven. was gewoon naar school gegaan.. ik zou niet meegaan naard e dierenarts.. had eigenlijk niet echt afscheid genomen.. gewooon een flinke knuffel en thats it... en toen kwamik 's middags thuis om 3 uur.. het huis was leeg geen hond geen ouders.. ze waren naar de dierenarts, toen ik plots een auto hoorde, waren het mijn ouders mét de hond, al kwispelend kwam hij naar me toe.. ik was in tranen en zij hardstikke blij: blijft pelos bij ons? en toen kwam de klap, nee pelos blijft niet bij ons. (drup drup de tranen *snif* *slik* ) ze dachten daty ikmisschien toch mee wilde.. nee dus..
afscheid is zomoeilijk..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-01 15:56

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-01 15:56

Ik luister nu Fly van Celine Dion. Dat heeft ze gezongen/geschreven voor haar nichtje met leukemie. En het is zo mooi. Heb ooit ook eens een verhaal gelezen van iemand die het over een vlindertje had dat je kwam halen. Aaargh, naja. De laatste zin ook uit dat liedje: go now, find the light.. Naja, nu maar hopen dat Hammie een vlindertje is, of een leven op een schitterende wei ofzo...
Vanochtend brak Hercules de trailer (met Voltrack) af, dan heb ik soms zo de neiging om hem weer weg te doen (verdientie wel niet, amar toch) en Hammie terug te halen... Maar ja, 't is gewoon niet anders...

Laudie

**Geplaatst**: 12-02-01 18:40

Geplaatst: 12-02-01 18:40

dan nummer vind ik ook zo mooi in het begin stond ik dan meteen mee te janken tegenwoordig hou dik het droog...
Ik zal Maanmeisje ook wel missen maar ik weet gelukkig dat ze het goed krijgt.
ergens ben ik best een beetje trots op mezelf Moonlight ging naar de slacht was gevaarlijk en gek zelfs een bekende africhtingsstal kreeg haar niet onder het zadel en mij is het WEL gelukt maar het meeste trots ben ik nog op dat paardje dat ondanks alles wat ze heeft meegemaakt na lange tijd haar angst opzij kon zette en mij dan toch leerde vertrouwen en toen dat vertrouwen er eenmaal was ik alles met haar kon..
Ik hoop dat waar ze nu is haar vertrouwen nooit meer kwijt raakt want dan weet ik niet of het nog weer goed komt...