. Sinds een paar weken staat Duncan op een andere stal, i.p.v. in het beschutte bos staat hij nu op een open wei. Dat resulteerde een paar weken geleden al in een verbrande neus (heeft hij nog nooit eerder gehad) en vandaag dit: Om een uur of half 5 kwamen we op stal om Duncan z'n voer klaar te zetten en de drollen uit de wei te halen. Ik zag aan z'n stal dat hij vannacht buiten had gelopen. Eenmaal in de wei moest ik eerst een opdringerige merrie van me afhouden
en toen kwam Duncan even snel naar me toe om te kijken of ik wat lekkers bij me had. Dat was niet het geval dus ging hij snel weer in het hoekje staan waar ze altijd gevoerd worden (het liep n.l. tegen voertijd aan). En toen pas viel me op dat hij het vreselijk koud had 
Hij stond letterlijk te rillen van de kou, nog net niet aan het klappertanden. Z'n kont er helemaal onder, de staart tussen de benen, zo klein mogelijk aan het maken. We hebben hem snel op stal gezet, drooggwreven, de zweetdeken even een half uur erop gehad en een lading hooi gegeven. Daar knapte hij snel van op, z'n oren waren nog wel gruwelijk koud, maar de rest begon al weer op te warmen.
Ik denk dat het een combinatie was van de enorme omslag in het weer (het is echt koud hier), meer als 24 uur in de regen staan en te weinig ruwvoer. Hij stond er zo zielig bij, dan krijg je echt de neiging om hem lekker in een dekbedje in te pakken en een kruikje erbij
Het is in Nederland ook wel het één of het ander, 3 weken geleden is het bloedheet en nu maar 15 graden, regen en wind. Natuurlijk nog geen wintervacht te bekennen.
Hij is toch nooit echt verwend geweest qua binnenstaan met slecht weer en ik had dit niet verwacht
Geloof niet dat ze daar een schuilstalletje voor hem hadden.