Geplaatst 
B. moest rijden van "ikke", want ze had nog maar net haar rijbewijs en ze zou het oude VW-busje waarmee we gingen binnenkort kopen. Tijd om te oefenen, dus...
Na een lange rit met een aantal spannende momenten waarbij m'n hart soms in m'n keel schoot
(de tweede versnelling niet te pakken kunnen krijgen en daardoor bijna de bocht missen. Oeps!) kwamen we dan een half uurtje te laat bij de vergadering aan. Ik hou eigenlijk niet zo van dit soort vergaderingen, maar goed, zonder in slaap te vallen bereikten we de lunch. Die viel een klein beetje tegen. Het was er peperduur en er was niet of nauwelijks keuze uit iets. (Twee zachte kleffe witte broodjes ham, één kom groentesoep en een kop thee: €5,60.) Er was maar één bedieningslid dus het duurde flink lang voor je aan de beurt was.
Ondertussen was het al flink druk geworden, want om één uur begon de open middag, ook voor niet-leden. Er was een tweedehands-markt en natuurlijk een infostand waar "ikke" zich de hele middag geamuseerd heeft met het binnenhalen van nieuwe leden. En dat is wel aan hem besteed, want hij bestookt altijd iedereen die geen lid is met wilde verhalen over de NVVR, net zolang tot je dan maar lid wordt.
En dan blijkt dat het echt een superleuke vereniging is met heel veel activiteiten en voor ieder wat wils. Er wordt vaak gezegd dat onze vereniging voor de dressuurruiter niks is, maar dat werd uitgebreid tegengesproken in de verschillende shows die op het programma stonden.
Het spits werd afgebeten door Yvonne Bijleveld die een staaltje van Trickriding liet zien. Ze heeft een geweldige 3kwart-Arabier-1kwart-Haflinger merrie waar ze van alle kanten op, onder en tegenaan sprong in stilstand, draf en galop zonder dat het dier een pas verkeerd zette. Het enige wat ze deed was met gespitste oortjes geïnteresseerd naar het publiek kijken.
Daarna legde ze ons uit hoe ze hiertoe gekomen was en dat je een paard nodig hebt dat niet wijkt voor druk, letterlijk gezien. Als zij op- en afspringt mag het paard niet tegenhangen of wegstappen, etc.
Een klein meisje uit het publiek mocht tenslotte laten zien hoe makkelijk het is. (Waarna ik toch maar besloten heb mezelf er niet aan te wagen met Paity!)
Het volgende nummer was er één van een dressuuramazone die liet zien dat ook zij prima bij de vereniging past. In het begin dacht ik dat het dier hartstikke kreupel liep en ik vroeg me af waarom de berijder dat niet merkte. Het paard bleek echter een probleem in de rug te hebben (en door de spanning liep hij waarschijnlijk zo moeilijk af en toe, en alleen in stap): verschillende wervels waren aan elkaar gegroeid, waardoor het dier altijd enorm veel pijn gehad had en iedereen eraf gooide. En dus als onhandelbaar afgedaan werd. Uiteindelijk had deze amazone hem gekocht en helemaal laten onderzoeken, waarna ze achter zijn handicap kwam.
Met heel veel liefde en geduld is ze daarna met hem aan de slag gegaan. Vooral belangrijk was om zijn spieren goed te trainen en om hem soepel te houden, waarbij ze zich constant bewust was en is van zijn beperking. Ze moest goed naar hem kijken en luisteren waar zijn grenzen lagen, zodat ze hem niet zou forceren.
Inmiddels is deze amazone M2 dressuur met dit paard en ze liet verschillende oefeningen uit het M2 zien. Hierbij liet ze duidelijk zien waar de beperkingen van haar paard lagen, maar vooral ook wat je met een goede training dan toch kunt bereiken. Het paard had er in ieder geval duidelijk plezier in en gedroeg zich voorbeeldig, ondanks de spanning.
Tot slot reed ze nog een proef met hem.
De volgende die in de ring verscheen was Marianne Scherps met haar konijn! Dit heb ik net gemist, want ik moest echt even richting sanitair, maar ik geloof dat het konijn gelongeerd werd en nog wat. Zo jammer dat ik dat niet gezien heb!
Daarna kwam ze binnen met Haflinger Rudi. Rudi is zeer eigenwijs en hij haalde vroeger heel wat stoute streken uit waarbij iedereen eraf viel, maar als je hem nu ziet kun je dat bijna niet geloven!
Ze begon met wat oefeningen uit de Spaanse dressuur: Marianne had een vlaggenmast vast, waar omheen Rudi in zeer grote verzameling allerlei galopoefeningen liet zien. Ondertussen werd de paal in alle mogelijke richtingen gemanoevreerd terwijl één kant op de grond gehouden werd.
Daarna lieten ze aan de hand verschillende oefeningen zien, waaronder de Spaanse pas en de Capriool.
Rudi leende zich ook uitstekend voor een komisch nummer waarbij hij zich echt van zijn clowneske kant liet zien.
Het was geweldig om te zien wat een vertrouwen er tussen die twee was. En om te zien wat er allemaal bereikt kan worden met geduld en liefde.
Hierna kwamen Henk en Esther met een verrassingsnummer dat niet vantevoren geoefend was. Er was een hele hoop gerommel in de hoek van de bak en ineens kwam er een paard met ruiter uit de hoek gescheurd met een skiër er achteraan!
Vervolgens kwam er een jongen in de ring (Henk's zoon?) die het ook mocht proberen, maar na een halve ronde moest hij het touw loslaten, want het ging wel erg hard! Met een luid applaus werd deze knul dan ook uit de ring begeleid. Iemand uit het publiek, die duidelijk vaker waterskies onder gehad had, liet ook nog een prima staaltje van skiën zien.Tussendoor liet Karin Schouwenburg nog even zien wat het gevoel van de Vrijruiter is: heel de dag hard werken, druk, druk, druk en dan: JA! PAARD!!!
Als laatste was de eer aan het Showteam Appie Kamps. Zij hadden bij zich: een geweldig laconieke Tinkermerrie, prachtig dier om te zien voor de Tinkerliefhebber, twee Shetlanderhengstjes, waarvan één goedgekeurd voor de dekdienst (Ivo, vosbont) en twee Mechelse herders als politiehond afgericht, waarvan één allerlei belangrijke westrijden had gewonnen. Ze lieten werkelijk de meest waanzinnige dingen zien. Appie galoppeerde op de Tinker zonder zadel door allerlei lappen landbouwplastic zonder dat het dier een krimp gaf (moet ik thuis nog even oefenen...
) ; daarna werd het dier op de grond gelegd, in diepe rust, waarna een stuk plastic volledig over Appie en de Tinker werd heen gelegd. Doe dat maar eens na!Daarna mochten de twee popelende honden en de hengstjes in actie komen: iedere hond kreeg een leidsel met een stuk hout in de bek waaraan ze de hengstjes door de ring leidden en zelfs onder de buik van de Tinker door liepen. Ook sprong de hond een paar keer op de rug van de Tinker, ondertussen keihard super-enthousiast blaffend.
Vervolgens werd de Tinker in het midden opgesteld met de hengstjes tussen de voor- en achterbenen van de merrie geplaatst.
Ook was er nog een pakwerker die het werk van een politiehond demonstreerde.
Op het laatst werd de Tinker met de voorbenen op een verhoging gezet met daaromheen alle ander dieren en medewerkers gegroepeerd, op het podium.
Nou, als dit allemaal geen dressuur is dan weet ik het ook niet meer...
Het was al met al een geweldig leuke dag. Er bleken zelfs nog een paar Bokkers geweest te zijn, maar dat vertelde "ikke" pas op de trugweg naar huis. Ik heb ze dus achteraf wel gezien, maar ik wist niet wie het waren.
De terugweg heb ik het busje met "ikke" en een zeer vermoeide B. naar huis gereden, waarna we nog een heerlijke maaltijd bij B. voorgeschoteld kregen.
Conclusie: volgend jaar weer!
Gelukkig geen verwondingen of iets dergelijks.
) 