Ik reed met een anders meisje, samantha (sammiej op bokt)
met mijn haflinger over het ruiterpad.
Op een gegeven moment kom we de manege tegen.
Voor de mensen hier uit de buurt: als ik zeg de slechtse manege van NL weten jullie vast wel welke ik bedoel >;) .
Het was een niet zo breed pad, en de begeleidster roept naar achter: er komt een paard aan!
maar blijft gewoon heel droog doorrijden op het midden van het pad.
Ik wist niet wat mijn haf zou doen, vanwege hengstigheid kan ze nog weleens flink uithalen naar een ander paard, en dat wil je niet als je een les tegenkomt met iele kleine kinderen.
Dus ik denk: voor de goeie orde, en stuur mijn paard de berm in.
(lekker die dennentakken in je gezicht)
Rijdt die begeleidster langs me, ipv dat ze zegt: dankje wel (voor het aan de kant gaan)
Zegt ze: zozo, zonder cap nog wel, met een ijzig gezicht rijdt ze vlak langs mn paard.
Dus ik zeg: wat denk je wel niet, eerst ga ik netjes voor je aan de kant terwijl je je super aso gedraagt, en dan nog eens commentaar geven, je hebt het wel over mn eigen paard hallo!
Ze heeft er geen flikker mee te maken of ik met of zonder cap wil rijden, en het is vrij normaal dat je allebei aan de kant gaat i.p.v de ander van de weg af douwen.
Roept ze terug: dát zal ik tegen je vader zeggen Samantha!
(samantha heeft 1x in de week les op die manege maar ze gaat er weg)
Welver.... wij komen niet van de manege, het is m'n eigen paard,
we gaan helemaal voor haar de berm in, en dán nog durven commentaar te leveren op mij.
)