Geplaatst Omdat ik drie weken geleden van Duvel ben gevallen op een dressuurhekje en met 5 gebroken ribben en een klaplong een week in het ziekenhuis heb gelegen en zeker 6 weken niet kan rijden, misschien nog wel langer, hebben we Mariska nu alvast tijdelijk voor de zaterdagen gevraagd. We hebben Mariska gevraagd, omdat het een lief meisje is, die we ook wel aardig vonden rijden. Ze rijdt altijd op zaterdag in een manegeles en dat ziet er wel netjes uit. En Mandy en ik gaan op zaterdag altijd met haar om en in de vakanties helpt ze ook altijd met uitmesten enzo, kortom, leuke meid.
Vorige week had ze voor het eerst op Duvel gereden en vandaag kwam ze dus voor de tweede keer. Ik was ook op de manege, was het thuis zitten een beetje zat en op de manege kan ik tenminste een beetje afleiding vinden. Toen zij ging rijden, ging ik haar een beetje helpen om Duvel beter te leren kennen en beter te laten lopen.
Jeetje zeg, wat een smiegt is Duvel, hij zat haar echt gewoon in de maling te nemen! Eigenwijze drol! Ik had echt de neiging om er zelf even op te klimmen en hem een ongelooflijke schop onder zijn hol te geven, zo liepie te zeiken (maar ja, met 5 gebroken ribben kun je beter op de grond blijven en niet te dicht in de buurt komen, dus dat heb ik maar niet gedaan). Ik heb Mariska maar flink laten werken.
Voor haar erg leerzaam, een goed gereden paard, ipv zo'n 'afgestompt' manege-paard. Ze kreeg hem best nageeflijk, maar ipv ontspannen liet ze de teugel helemaal te los en dan zei Duvel: dankjewel en ging weer sterren kijken. Maar met wat aanwijzingen van mij en flink hard werken van Mariska ging Duvel beter bewegen en beter naar Mariska luisteren. Mariska was kapot na dat half uur, en Duvel had ook wel gewerkt, hij had zelfs een beetje gezweten. Af en toe keek hij met een scheef oog naar mij, alsofie zeggen wilde: "Rotwijf, nu kun je niet rijden en nog zorg je ervoor dat ik moet werken
"Mariska vond het wel heel leuk dat ik haar geholpen had en later vertelde ze dat ze in de manegeles ook meer had gelet op de dingen die ik tegen haar gezegd had en dat ze het idee had dat Kwatta, het paardje waar ze bijna altijd op rijdt, er ook wel goed op reageerde. En ze vond het erg leuk dat ze op Duvel mocht rijden, omdat zij dan ook beter kon leren rijden, omdat Duvel haar wel op haar fouten wijst.
Ik had er ook wel een tevreden gevoel over, hoe ze op het laatst aan het rijden waren. Het is lang niet zoals hij bij mij aan het werk is, maar ik heb me er al bij neergelegd dat we gewoon een paar stapjes terug moeten doen als ik er weer op mag. Maar het is wel leuk om zo'n meisje op Duvel te zien rijden, ten eerste kunnen we haar onze manier van rijden aanleren, omdat ze nog een beetje minder ver is en ik vind het ook wel erg leuk hoe enthousiast ze is om het goed te willen leren.
