Niets aan het handje. Gelukkig, ik maakte me toch behoorlijk zorgen.
Sja, ik voelde me lekker banketstaaf, 'straks heb ik mijn mooie en allerliefste meisje om zeep geholpen door geklooi met een wormspuit!!
Ik heb haar die dag nog heel vaak even gecontroleerd. Goed opletten of ze raar deed of slingerend liep. Helemaal oke, thank god!
Vanochtend vroeg weer snel er naar toe maar alles oke hoor.
Ik kwam later op de ochtend de DA nog tegen toen ik Isolda en Berber naar de wei bracht. Hij wilde even informeren naar haar. Hij was ook blij dat Udinde niets had gekregen. Hij was wel een beetje streng, ik moest maar eens goed oefenen met die spuiten! En ik moest maar niet te overbezorgd zijn. Hij kent mij namelijk goed En met een grapje dat ze nu in ieder geval geen wormen meer heeft was het onderwerp gesloten!
Vanmiddag zag ik mijn meisje draven. Dat gebeurd niet zo vaak, meestal stuift ze in galop door de wei of sjokt ze in een stapje.
Nu ging ze vol in draf met de staart erop. Ze strekte....
Die voorbeentjes, zo mooi!
Ik moest er heel even aan denken dat ik haar had verloren. Beetje overdreven misschien, maar nou ja.. Ik ben nogal een muts daarin!