Toen ik hoorde dat mijn vader een stuk land in zijn bezit had dacht ik eindelijk dat ik misschien toch nog voor mijn 60e een eigen paardje had...
Maar van de gemeente mag er geen vee op staan; volgens hun hoort het bij het duin en ze gebruiken het voor waterwinning...
Rotgemeente... Het leek ook wel een te perfect stuk land... Vlak naast het bos (klein weggetje oversteken waar nooit iemand komt en je zit in het bos), vlakbij, erg groot en 1 of 2 ooms wilden van hun stuk land af (dan had ik dus 1/3 of 1/2 van dat stuk land gehad...)
Ach ja, ik spaar wel weer verder, misschien lukt het dan nog net voordat ik 60 ben , maar dat maakt de teleurstelling niet minder... Heb je een mooi stuk land mag er geeneens vee op
Aaah dat is jammer....maar er zijn genoeg stukjes land hoor
Dat is zo, maar dit is echt zo'n stuk land waar je gelijk een hele kudde paarden bij droomt . En we hebben het geërfd van mijn opa. Toch banketstaaf kom ik erachter dat mijn vader een perfect stukje van bezit... Loopt de gemeente te zeuren
Weilandje huren? Moet ik eerst een goede vinden, moet ik daar paardjes kunnen stallen, moet ik paardjes zelf ook nog kopen en spullen , nee dat wordt niks...
En ik vind dat 1x in de week rijden (ook nog elke keer op een ander) gewoon helemaal niet leuk , nadat ik elke dag naar mijn verzorgpaardje ging wil ik eigenlijk niks anders meer... Maar verzorgpaardjes schieten nou niet bepaald als paddestoelen uit de grond, leasen is ook geen optie omdat ik geld bij elkaar probeer te krijgen...
En dan komen al die verwende nesten van 9 of 10 jaar ook nog aan "ik krijg nog een ponnie van pappie" terwijl ze met die andere niks doen . Bah wat is het toch oneerlijk verdeeld...