Dat denk ik ook. Geef hem even de tijd. Maar durf ook van je standpunt af te stappen dat een dier voor het leven blijft als het achteraf toch niet blijkt te gaan. Dat is eerlijker voor jezelf en eerlijker voor het dier.
Ik heb in mijn jeugd een keertje een aanvaring gehad met een yorkshire terrier. De vader van mijn beste vriendin was weduwnaar, en had kennis aan een andere vrouw. Terwijl ik daar al jaren over huis kwam, ging hij ineens zijn territorium verdedigen. Ik heb die hond staan uitlachen, kon er echt niets aan doen, kreeg gewoon de slappe lach. Het is nadien nooit meer goed gekomen, als hij me rook of hoorde was het raak.
Dus ook daar moet je rekening mee houden....
Je suis Charlie.