Het ging er om dat steeds meer boeren over schakelen op het houden van pension paarden. Dit is een doorn in het oog van een aantal manege-houders [Rik Steijn van manege Mansour was aan het woord]. Boeren bieden stalling aan voor veel minder geld waardoor er een leegloop op maneges ontstaat. Dit kunnen zij o.a. omdat ze met een lager BTW tarief werken, en met hulp van de overheid over kunnen schakelen op paardenhouderij dmv subsidies.
Manege-houders klagen er over dat er bij de 'boeren-pensionstallen' niet zo goed wordt gelet op veiligheid. Daarmee bedoelen ze bijv. het verplicht dragen van caps, deugdedelijke kleding, het correct opstellen van de paarden op de rijbaan voor het opstijgen. Maw aandacht voor een goede rijopleiding van de ruiter.
Ik heb me een ongeluk zitten ergeren aan de betutteling van manegehouder Rik Steijn. Als pensionklant wil ik vooral een plek waar mijn paard erg happy is en waar ik zelf lekker aan het werk kan met mijn paard. Ik moet er niet aan denken dat de stalhouder zich met mijn opleiding als ruiter gaat bemoeien
. Dat is een taak van de manege en de [prive]instructeur. Een pensionstal en een manege zijn 2 totaal verschillende dingen. Iemand die bewust kiest om in pension te gaan bij een manege heeft daarvoor heel andere redenen dan de genen die heel bewust kiest om bij een boer/pensionstal te gaan staan. Er werden appels met peren vergeleken.
Hebben jullie het ook zo ervaren??
Waar staan jullie zelf? En hoe ben je tot die keuze gekomen?