Leuk idee, hoe kom ik aan mijn paard!!!
Ik wilde ook graag weer een eigen paardje. Een welsh leek me wel wat. Overal geweest, stapelverliefd op een zwarte 6-jarige merrie (Owen) 1,5 uur rijden bij mij vandaan. Zaterdags zouden we weer gaan kijken. Toen hoorde ik dat er één dichtbij te koop stond. 10 minuten rijden van mijn huis, dus ach baat het niet schaadt het niet, ik kwam zag en ... vond het niets. Errug hoor!! Maar ik was eigenlijk al verliefd. Maar goed toch even rijden, meisje reed hem voor en ik zag het al...niets voor mij. Ik er toch even op met van ... ik kan er wel op gaan maar ik zie het toch niet zitten. Maar goed toch erop en tjakka het sloeg over. Dus verkocht was ik. Ik kon niet meer slapen. Het was echt een hele vreemde ervaring. Het was echt liefde op het tweede gezicht. Ik moet zeggen ik heb er nooit een seconde spijt van gehad. Ik zocht een makkelijk braaf volleert paardje en kocht een 3-jarige, behoorlijk groen, koppig, ondeugend, uitprobeerderig en last but not least een behoorlijk brombeer op zijn tijd die erg boos kan zijn als hij dingen moet doen die hij niet wil. Hij is nu bijna vijf en een echte volleerde puber!!
Mijn andere paardje is Riekje, van (nu inmiddels) 25 jaar oud. Die wilde ik in eerste instantie kopen toen, maar na jaren zeuren kreeg ik het niet voor elkaar. Toen ging de eigenaar verhuizen en had bedacht dat Riekje dan maar naar de SLAGER moest. Nou dat ging er bij mij niet in. Toen mocht ik hem dus wel 'kopen'. Hij leeft nog steeds met groot plezier bij mij, is altijd vrolijk, rijdt nog steeds zijn ritjes heeft overal plezier in en is een schat van een beest. Ook daar heb ik geen moment spijt van gehad hoewel hij nu wel eens wat gaat mankeren en het buitengewoon druk is met een baan, twee paarden, een kat, een vriend, een huis enz. Maar ach zolang we er van kunnen genieten genieten we er maar van. Een heel verhaal geworden maar als jullie net zo van mijn verhaal smullen als ik van de verhalen van jullie maakt dat niet uit.
Groetjes Erika