Het is gewoon zo dat ik geen spijt heb van dingen die ik heb gezegd. Ik heb naar zover ik weet ook geen nare dingen gezegd. Maar het struikelblok hier is dat ik bestuurslid ben en dan mag ik ineens niet meer voor mijn mening uitkomen (en zeker niet op een wedstrijd). Alsof ik een stemmetje in mijn hoofd heb die zegt 'Ilona màg niet'.
Zucht. Morgen ga ik naar een vergadering bij een andere club met het bestuurslid dat gebeld was door die andere mensen (ik ben trouwens wel razend benieuwd wie zo kinderachtig zijn mijn mede-bestuurslid te bellen ipv het me zelf even te zeggen dat ze dat niet vinden kunnen). Zie best op tegen dat gesprek. Dit bestuurslid lest namelijk veel bij onze huidige instructeur, maar ik hoorde van de nieuwe instructeur dat ze bij hem een lesje had genomen en heel enthousiast was, dus het kan vriezen en dooien. Bah, dat wordt morgen een hele dag malen. Ene kant denk ik 'laaaaaaaaaat ze toch' maar toch vind ik het wel erg.