Geplaatst Ik heb een zalige tijd met haar gehad, we waren gewoon een team.
Toen ik haar iets meer dan een jaar had ging ik zoals elke dag naar de wei en riep haar naam. Maar Fresia kwam niet, iets wat ik nogal vreemd vond. Ik dus dichterbij gaan kijken. Ik schrok me half dood. Haar links achterbeen was dubbel zo dik en hing er maar wat aan te hangen en het bloed liep er in straaltjes langs af. Ik ben als een zot en al weenend naar de buren gelopen en we hebben de dierenarts gebeld. Ik wist direct dat dit het einde van mijn paardje zou zijn. De dierenarts die tevens een goede kennis is van mij heeft gewoon al zijn klanten laten zitten en is onmiddelijk gekomen. Er was niks meer aan te doen, haar been was gebroken en het bot in haar been was helemaal versplintert. De dierenarts heeft haar ingeslapen en ze is in mijn armen gestorven.
Ik ben er echt ziek van geweest, mijn meisje was er van het ene op het ander moment niet meer.
Deze vreselijke gebeurtenis is nu vier jaar geleden en ik mis mijn Fresia nog iedere dag. Wat er die dag is gebeurd weten we nog altijd niet maar waarschijnlijk is ze in haar been geschoten door iemand want er was een gat zo groot als een kogel in haar been. (27 april 2000 is Fresia gestorven)
