Geplaatst Ik zat zo aan het begin van de middag zo ongeveer met Kimberley77 gezellig te MSNen. We hadden het over de kilootjes te veel en dergelijke.
Ondertussen kreeg ik een SMSje van mijn vriend vanuit zijn werk of ik nette kleding aan wilde doen. Ik hou niet van verrassingen, dus ik belde hem even terug. Hij wilde na het werk graag uit eten gaan. We wonen alweer 4 jaar samen, maar hij ziet nog steeds niet dat ik liever niks doe en geniet van wat ik heb zonder dat het geld kost. Wel heel lief natuurlijk. Dus we hadden afgesproken om te gaan doen wat ik bovenaan omschreef. Heerlijk niks dus. Ondertussen bedacht ik dat we misschien gewoon laat op de avond nog konden gourmetten. Met zijn tweeen boodschappen doen enzo, heerlijk.
Nog geen kwartier later belde hij terug en melde dat ik naar de paarden moest om dat de wei geinjecteerd zou worden, de man kon elk moment komen. Het was zo rond half 1, 1 uur.
Dus ik nam afscheid van Kimberley en ging op pad. Haast, haast want alle draden en palen moest ik nog uit de wei halen. Daar aangekomen heb ik eerst alle paarden op stal gezet. We hebben maar 2 stallen, dus de merrie in 1, de shet naast de zwijntjes en mijn twee kleintjes bij elkaar in 1 stal. Een half uur later was ik geheel klaar voor het injecteren. Niemand te zien. Om 2 uur maar even checken, maar er was niemand thuis.
Weer een half uur verder, gebeld, ja het kon wel een poosje duren want hij zou eerst vooraan beginnen (2 weien verder). Daar zat ik dan te wachten, ondertussen vonden de 2 pony's elkaar steeds minder leuk, de een begon met schuren, de ander met trappen. Het mocht van mij wel opschieten.Zo rond 4 uur pas zag ik de man beginnen met de eerste wei, oh fijn dacht ik, nog maar een half uurtje en dan is hij hier.
Maar goed, de volgende wei werd gedaan en toen sloeg hij onze wei doodleuk over en ging de volgende 3 weien doen. Daar stond ik dan te wachten zonder eten, drinken en met maar 1 sigatetje nog.
Inmiddels was het 5 uur en vroeg ik mijn vriend maar om naar de paarden te komen want ik stond dus nog altijd te wachten. Ik was dus een beetje pissig aan het raken.
Als ik nou ondertussen iets kon doen is het wachten niet zo erg, maar ik had niks te doen. Om half 6 zette hij zijn wagen op de dam en ging hij eten. Om half 8 was hij eindelijk eens geariveerd. Moet ik hier ook zijn, vroeg hij heel vrolijk. Grrr. Het ergste was nog, dat ik de omheining ook nog een eind terug moest zetten, want de paarden moesten ook weer een stukje naar buiten kunnen. Bah.
Om half 10 was ik dus eindelijk thuis zeg.
Ik was zo moe en had dus echt nergens geen zin meer in. Heb maar een frietje gehaald, want ik had inmiddels echt wel honger. Nog een uurtje tv en toen mijn bedje maar in.
Mijn verjaardag sloeg dus voor het zoveelste jaar nergens op. Nooit kan die eens normaal verlopen.
Vandaag ga ik het dus nog eens over doen.
Wat mij weer een smile bezorgde zijn de lieve bokkers
Ik opende mijn PBtjes en vond een hele lijst van bokkers die mij feliciteerde. Ontzettend lief vind ik dat. Naast dat ik iedereen bedankt heb via de PB, wil ik dat hier nogmaals doen.
Bedankt lieve bokkers
Zoiets maakt het weer helemaal goed. 
