Mijn schoonvader heeft vroeger ook gereden, en die kwam met de mooiste verhalen:
"Er was op de manege 1 paard en daar kon alleen ik op rijden.... etc etc totdat hij op een keer mij er bijna vanaf gooide en toen ging de eigenaar van de manege erop om hem eens goed aan te pakken en sindsdien heeft het paard mij nooit meer aardig gevonden. Toen ik 10 jaar later nog eens het paard zag deed hij meteen weer zijn oren in zijn nek. Dat deed hij bij niemand anders, hij wist wie ik was. Hij wilde me echt bijten."
"De eigenaar van de manege waar IK reed was jockey geweest dus er was niemand die zo goed met paarden om kon gaan als hij. De paarden waren echt onder de indruk van hem. Maarja hij was jockey geweest dus dat kan niet anders. Als hij wat zei dan liepen alle paarden meteen netjes in de les. Hij was jockey geweest...."
(jockey zijn maakte erg veel indruk geloof ik...)
"Ik moest een keer op een grooooot paard rijden! Hij was echt veeeeel groter dan alle ander paarden die ik ooit gezien had, het was een hengst, en hij was pas 1 jaar jaar dus dan was hij helemaal erg groot vergeleken bij de rest van de paarden. En IK kon er alleen op rijden."
ik: " 1 jaar??"
hij: "ja, maar hij was allang ingereden"
Goed, en zo dus de hele avond door.
Het mooiste is nog dat mijn vriend en zijn moeder ook al die verhalen precies geloofden, dus ik heb op een gegeven moment alleen nog maar SOHEE gezegd en gedaan of ik erg onder de indruk was. Lekker laten babbelen en laten denken dat dit de mooiste tijd van zijn leven was.
Conclusie: Mijn schoonvader is een pennymeisje...
